اختصاصی/ شاید بتوان آماد دیالو، بازیکن جوان یونایتد را چهره اصلی بازی حساس شب گذشته نامید؛ بازیکنی که با گلزنی هم برد یونایتد را رقم زد و هم با دریافت کارت قرمز از زمین اخراج شد.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، منچستریونایتد با برد ۳-۴ مقابل لیورپول، رویاهای لک‌لک‌ها برای به پایان بردن فصل با ۴ جام را نقش برآب کرد. این برد در وقت‌های اضافه به دست آمد تا اریک تن هاگ، سرمربی شیاطین سرخ، نفس آرامی بکشد.
بازی در وقت‌های قانونی با تساوی ۲-۲ به پایان رسید و با گلزنی مارکوس رشفورد و هاروی الیوت برای دو تیم در وقت‌های اضافه ۳-۳ شد تا اینکه آماد در لحظات پایانی بازی، برد را به نام یونایتد رقم زد و به خاطر درآوردن پیراهنش در هنگام شادی بعد از گل، کارت زرد دوم و در نتیجه کارت قرمز را مقابلش چشمانش دید تا آخرین صحنه این دیدار، به نحوی دراماتیک و متفاوت رقم بخورد.
حالا با برد یونایتد مقابل لیورپول و صعود این تیم به مرحله نیمه نهایی جام حذفی انگلیس، آنها باید در این دور مقابل کاونتری سیتی قرار بگیرند و منچسترسیتی با چلسی روبرو خواهد شد. در این گزارش، به تحلیل دیدار جذاب و تماشایی این دو تیم خواهیم پرداخت:
دوره درخشش آماد شروع شده؟
آماد که در اکتبر ۲۰۲ با قراردادی ۳۷.۵ میلیون پوندی (معادل ۴۷.۸ میلیون یورو امروز) به یونایتد پیوست، بالاخره فرصت خودنمایی با پیراهن این تیم را پیدا کرد. او که در ژانویه ۲۰۲۱ به رختکن یونایتد ملحق شده بود، هرگز فرصت بازی کردن برای این تیم را پیدا نکرده بود و به صورت قرضی به تیم‌های رنجرز و ساندرلند سپرده شده بود. عملکرد او در هردوی این تیم‌ها خوب بود و حتی توانست جایزه بهترین بازیکن جوان فصل ساندرلند را مال خود کند. امسال هم او در پیش فصل از ناحیه زانو مصدوم شد و تا دسامبر از میادین به دور بود.
هواداران یونایتد در هفته‌های اخیر دائما این سوال را می‌پرسیدند که چرا تن هاگ به او بازی نمی‌دهد و حالا با درخشش این بازیکن جوان در بازی با لیورپول، دیگر نادیده گرفتن آماد کار سختی خواهد بود.
آماد در دقیقه ۸۵ بازی به عنوان جایگزین رافائل واران وارد ترکیب یونایتد شد و دائما مدافعان لیورپول را تحت فشار قرار می‌داد و دنبال فرصتی برای خودنمایی بود.
او به خاطر مهار بی‌دلیل ضربه آزاد لیورپول یک کارت زرد بیهوده گرفت و به دلیل درآوردن پیراهنش بعد از گلزنی، کارت زرد دوم و کارت قرمز را دریافت کرد. اما در هر حال نقش موثرش را در این بازی حساس ایفا کرد و تیمش را به نیمه نهایی جام حذفی رساند.
چرا لیورپول لغزید؟
در پایان این بازی، ویرجیل فن دایک و دیگر بازیکنان لیورپول به اندازه ۹ هزار هوادار این تیم در ورزشگاه شوکه به نظر می‌رسیدند. با این باخت، امیدهای لیورپول برای فتح ۴ جام در پایان فصل پایان یافت و آنها شانسی برای حضور در فینال جام حذفی در ماه می نخواهند داشت.
این می‌توانست یک پایان رویایی برای کلوپ در لیورپول باشد؛ اما لک‌لک‌ها باید خودشان را به خاطر این ناکامی سرزنش کنند.
آنها در مدیریت بازی بعد از برتری ۱-۲ در پایان نیمه اول و سپس برتری ۳-۲ شان در هشت دقیقه مانده به پایان بازی، ناکام بودند و گرچه مالکیت توپ را در اختیار داشتند، اما به شیاطین سرخ اجازه دادند تا چند موقعیت گلزنی باکیفیت خلق کنند.
با این ناکامی، آنها حالا حسرت‌های زیادی خواهند داشت؛ مخصوصا به خاطر ضدحملات فوق‌العاده‌ای که در نیمه دوم از دست دادند و با بهره‌گیری از آنها می‌توانستند کار حریف را تمام کنند و یونایتدی‌ها از این موضوع نهایت بهره را بردند.
داروین نونیز به راحتی توپ را در اختیار رشفورد قرار داد تا این بازیکن گل تساوی تیمش را بزند و درنهایت گل دیرهنگام و پیروزی‌بخش یونایتد هم از کرنر لیورپول به ثمر رسید تا آنها حسابی چوب اشتباهاتشان را بخورند.
حالا لیورپولی‌ها باید تمرکزشان را برروی تورنمنت‌های دیگر قرار دهند تا بتوانند حداکثر جام‌های ممکن را فتح کنند.
چرا یونایتد از چپ حمله می کرد؟
از همان دقایق ابتدایی هدف یونایتد مشخص بود: هدف قرار دادن سمت چپ
سرعت رشفورد بدین معناست که همیشه تهدیدی در راه است. از آنجا که صلاح هم به اندازه کافی در امور تدافعی کمک نمی‌کرد، یونایتد به دنبال بهره‌گیری از این فرصت بود و به بهترین نحو از شکاف‌های بازشده استفاده می‌کردند.۵۳% از لمس توپ‌های هجومی یونایتد در یک سوم چپ زمین صورت گرفت .
تغییرات اریک تن هاگ در نیمه دوم هم به این معنا بود که گارناچو مرد شماره یک سمت چپ این تیم باشد و تغییرات لیورپول بدین معنا بود که آنها نیروهای بیش از حدی برای دفاع کردن داشتند. اما در سوی دیگر میدان رویکرد تهاجمی یونایتد طراحی شده بود و شانسی به نظر نمی‌رسید.
یونایتد کجا کنترل بازی را از دست داد؟
هواداران یونایتد حتی تصور چنین شروع خوبی را هم از تیمشان نداشتند. تیم تن هاگ در این بازی بر رقیب قدرتمندش مسلط بود و دائما تن بازیکنان لیورپول را می‌لرزاند و گل زودهنگام مک تومینای کوچکترین پاداش تلاش‌های شیاطین سرخ در دقایق ابتدایی بود.
البته بخشی از تسلط آنها در دقایق ابتدایی، نتیجه عملکرد عالی خط دفاع یونایتد بود. در غیاب کاسمیرو، مک تومینای ترجیح می‌داد تا در کنار کوبی ماینو در میانه میدان قرار بگیرد و برونو فرناندز او را حمایت می‌کرد. یونایتدی‌ها در اوایل بازی نظم خود را به خوبی حفظ می‌کردند و در برخی مواقع هم از سد بازیکنان لیورپول عبور می‌کردند.
مشکل از آنجا آغاز شد که یونایتدی‌ها نتوانستند سلطه‌شان بربازی را حفظ کنند. لیورپول به تدریج خودش را پیدا کرد و این فرصتی بود که بازیکنان یونایتد برایشان فراهم کردند. شکاف‌های یونایتد تدریجا باز شدند و خط میانی لیورپول توانست تا با عبور از ماینو و مک تومینای، دفاع یونایتد را تحت فشار قرار دهد. لیورپولی‌ها در دوره‌های طولانی از بازی، برتوپ و میدان تسلط داشتند.
جای خالی بازیکن باتجربه‌ای مثل کاسمیرو کاملا محسوس بود و اینجا مشخص شد که یکی از مشکلات این فصل یونایتد، مشکل هافبکهای متخلل است.
ظهور یارل کوانسا در ترکیب لیورپول
یارل کوانسا محصول آکادمی لیورپول در این بازی تدریجا فضاهای مناسبی پیدا کرد و خودش کنترل اوضاع را در دست گرفت و با سرعت و قدرت توانایی‌هایش را به نمایش گذاشت. بازیکن ملی پوش تیم زیر ۲۱ ساله‌های انگلیس که از ۵ سالگی در لیورپول بوده، یکی از ستاره‌های تیمش بود.
او بعد از درخشش در اردوی پیش فصل، جایش را در برنامه‌های یورگن کلوپ باز کرد و در آن زمان تصورش را هم نمی‌کرد که به تیم ملی بزرگسالان کشورش دعوت شود. کوانسا از نظر فنی با استعداد است و شخصیت و اخلاقش نیز مثال زدنی است.
این اقتدار یونایتد تا حالا کجا بود؟
منچستریونایتد در این بازی عملکرد خیلی خوبی داشت و ثبات و اقتداری را به نمایش گذاشته که هواداران در طول فصل انتظارش را داشتند. از نظر تهاجمی، آنها لیورپورل را در بند کرده بودند و دائما از سمت چپ حمله می‌کردند. یونایتد در ۴۵ دقیقه ابتدایی بازی ۷ شوت در چارچوب داشت و از غیب شدن هافبکهای میزبان در هنگام برگشت توپ نهایت بهره را می‌برد.
آنها چندین حمله هم داشتند که به دلیل تصمیمات نادرست، از دست رفت. یکی از آنها ضدحمله‌ای بود که توسط مک تامینای رهبری شد. او ترجیح داد به جای آنکه توپ را به گارناچو در سمت راست برساند، به راسموس پاس دهد که توسط خط دفاعی لیورپول کاور شده بود.
تا کنون نظری ثبت نشده است!