اختصاصی / تیم ملی فرانسه موفق شد تا در اولین دیدارش در دور گروهی یورو ۲۰۲۴، با نتیجه ۱-۰ مقابل اتریش به پیروزی برسد.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، بعد از اتمام دیدار دو تیم فرانسه و اتریش در دور اول مرحله گروهی یورو ۲۰۲۴ که با برد خروس‌ها همراه بود، خبرنگاری از دشان درباره قراردادن انگولو کانته و آدرین رابیو در کنار هم در خط میانی سؤال کرد؛ دشان در کمال ادب، او را متوقف کرد تا حرفش را اصلاح کند.
دشان گفت: «آنها سه نفر بودند؛ سومین نفر آنتوان گریزمان بود که از جام جهانی ۲۰۲۲ نقشش درتیم ملی را تغییر داد.»
تغییر سبک فرانسه با استفاده از سه هافبک با حضور گریزمان، در بازی‌های مرحله مقدماتی یورو ادامه داشت اما با آغاز یورو، آنها در اولین دیدارشان مقابل اتریش، کمی سبک بازی‌شان را تغییر دادند.
معمولاً وقتی مالکیت توپ از دست فرانسه خارج می‌شود، آنها سیستم بازی‌شان را از ۳-۳-۴ به ۲-۴-۴ تغییر می‌دهند و کیلیان امباپه موقعیت خودش در زمین را حفظ می‌کند. ولی وینگر راست عمقی‌تر حرکت می‌کند تا یک خط میانی چهارنفره را شکل دهند و هافبک چپ وظیفه دارد تا در امور دفاعی مشارکت کند. بدین ترتیب دشان، امباپه را از هرگونه مسئولیت دفاعی رها می‌کند تا در موقعیتی پیشرفته قرار بگیرد و برای انتقال توپ، در نقش تهدیدی جدی ظاهر شود.
در بازی با اتریش، امباپه بازی را از جناح چپ شروع کرد و وقتی فرانسه توپ را در اختیار داشت، با مارکوس تورام جایشان را در زمین تغییر می‌دادند. وقتی توپ در اختیار فرانسه نبود، امباپه جلوتر از بقیه می‌رفت و تورام در سمت چپ به دفاع می‌پرداخت.
تغییرات در شکل دفاعی فرانسه که بین ۱-۱-۴-۴ و ۱-۵-۴ که بسته به موقعیت گریزمان در نوسان بود، به جای ۲-۴-۴ مورد استفاده قرار می‌گرفت. منطق پشت این تغییرات، کاملاً منطقی بود. رویکرد اتریش در مورد توپ، بر استفاده از مدافعان کناری پیشرفته (که با رنگ زرد مشخص شده‌اند) و چهار بازیکن جلویی آنها متمرکز بود تا با یافتن مستقیم مهاجمان، بتوانند سراغ حرکات ترکیبی رفته یا از دفاع کناری برای دسترسی به شماره ۱۰ در نیمه‌فضاها بهره ببرند.
برای ایجاد زوایای پاس بهتر برای چهار بازیکنی که در خط حمله اتریش مشارکت داشتند، یکی از اعضای محور دوگانه، جدا می‌شد تا ترکیب ۱-۳ شکل بگیرد؛ اما رویکرد واکنشی فرانسه بدون توپ، بلوک‌های عمیق‌تر و تهدید در نقل و انتقالات هجومی به این معنا بود که بازیکنان بازی‌ساز اتریش، نمی‌توانستند بدون ترس از رویارویی با حریف، رو به جلو پیش بروند.
در اینجا فیلیپ موونه و استفان پوش، مدافعان کناری اتریش، زمانی که نیکلاس سیوالد توپ را برای فلوریان گریلیچ فراهم می‌کند، به بازی عرض می‌دهند.
اما سبک چینش فرانسه در شرایط بدون مالکیت توپ، کار را برای جلو بردن توپ، سخت‌تر می‌کند. دمبله آماده است تا عقب بیاید و مقابل مونه به دفاع بپردازد. چهار مدافع، بازیکنان اتریش را بین خطوط گیر می‌اندازند و رابیو، گریزمان و کانته، خطوط عبور را به روی آنها مسدود می‌کنند. تنها گزینه گریلیچ، بازگرداندن توپ به مدافع میانی چپ‌شان یعنی ماکسیمیلیان ووبر است.
در یک مثال دیگر، وضعیت مشابهی را شاهد هستیم: تورام در موقعیتی است که در صورتی که سیوالد توپ را به سمت دفاع راست خود پاس بدهد، از جناح چپ دفاع کند؛ دمبله (که در کادر تصویر نیست) در کنار ژول کونده قرار دارد تا مقابل دفاع چپ اتریش به محافظت بپردازد. گریزمان هم به کانته و رابیوت کمک می‌کند تا مسیرهای عبور به چهار بازیکن جلویی اتریش را مسدود کنند.
تغییر در فرم دفاعی و قرار گرفتن امباپه در موقعیتی خارج از مالکیت، باعث شد تا اصلی‌ترین روش پیشرفت اتریش متوقف شود: دمبله و تورام عقب کشیدند تا در برابر مدافعان حریف دفاع کنند و فرم فشرده شکل گرفته در پشت امباپه، امکان ترکیب شدن بازیکنان بین خطوط اتریش برای دفاع را محدود کند.
تنها گل فرانسه، در واقع یک گل به خودی بود که توسط ووبر و در دقیقه ۳۸ به ثمر رسید واین نشان دهنده این بود که فرانسوی‌ها باید از بازی روبه جلو و ضدحملاتشان خوشحال باشند؛
تیم دشان در شکستن پرسینگ اتریش با مشکلاتی روبرو شد و فقط در لحظات انتقال بازی خطرناک به نظر می‌رسید.
از سوی دیگر، کریستوف بامگارتنر دو دقیقه قبل از گل به خودی ووبر، از سوی دیگر زمین، اتریش را با یک انتقال پیش انداخت که دیدن واکنش شاگردان دشان پس از آن جالب توجه بود.
مهارهای مایک منینان یکی دیگر از نمونه‌های مهارت‌های فردی در تیم ملی فرانسه بود و همه اینها در آنالیز بازی عوامل مهمی هستند. چرا که بدون عملکرد خوب چهار مدافع تیم در انتقالات دفاعی، توانایی کانته در مال خود کردن توپ در میانه میدان و قدرت حمله امباپه در فضا، پویایی مسابقه تغییر می‌کرد.
در نهایت، تغییر شکل دفاعی فرانسه در این بازی کارساز بود و تیم رانگنیک نتوانست موقعیت‌های خطرناکی را با مالکیت ثابت (قبل و بعد از گل) ایجاد کند. حالا سوالی که مطرح است این است که آیا این رویکرد در مصاف با حریفان قوی‌تر با بازیکنانی با ویژگی‌های فردی بهتر و ایده‌های تهاجمی متنوع، جواب خواهد داد؟ باید منتظر بمانیم و ببینیم.
تا کنون نظری ثبت نشده است!