اختصاصی/ جاناتان ویلسون، نویسنده سرشناس فوتبال جهان در وبسایت معتبر ESPN تحلیلی جالب از دلیل صعود یوزهای ایرانی به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها نوشته است.

به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، با نیم‌نگاهی به مهارت‌های بازیکنانی که در لیگ‌های برتر اروپایی از انگلیس گرفته تا ایتالیا و هلند توپ می‌زنند، هیچ تردیدی درباره استعدادهای فوتبالی ایران وجود ندارد. همین مهارت‌ها بود که در بازی بزرگ روز شنبه ایران مقابل ژاپن، در مرحله یک چهارم پایانی جام ملت‌های آسیا، کار را برای یوزها درآورد.

اشتیاق، عشق و امید و تلاش برای مواجهه با ناملایمات باعث شد تا ایران بعد از آنکه از حریف قدرتمندش عقب افتاد، بتواند ورق را برگردانده و با کسب پیروزی ۱-۲ مقابل ژاپن، به نیمه نهایی جام برسد و امیدهایش برای کسب جام قهرمانی برای اولین بار بعد از سال ۱۹۷۶ را زنده نگاه دارد.

ماموریتی سخت ولی شدنی

مصاف با تیمی قدرتمند که خیلی‌ها آن را مدعی شماره یک قهرمانی در این دوره جام ملت‌ها می‌دانستند، کار آسانی نبود و در غیاب بازیکن بزرگی مثل مهدی طارمی، سخت‌تر هم به نظر می‌رسید. نباید این را فراموش کرد که صادق محرمی و مجید حسینی هم به دلیل مصدومیت شانس همراهی ایران در این بازی نفس گیر را نداشتند اما با توجه به آنچه در بازی شنبه ایران و ژاپن در زمین چمن دیدیم، به نظر می‌رسد که ایران می‌تواند به حرکت در مسیر رسیدن به جام قهرمانی ادامه داده و این تورنمنت را با بالای سر بردن جام به پایان ببرد.

زمانی که ایران در دقیقه ۲۸ با دریافت گل از ژاپن عقب افتاد، یوزها دست از تلاش نکشیدند و نشان دادند که به سادگی ناامید نمی‌شوند. لازم به ذکر است که با کمی دقت، می‌شد از به ثمر رسیدن گل ژاپن جلوگیری کرد و علیرضا بیرانوند می‌توانست تا بهتر عمل کرده و توپ را مهار کند ولی به هر ترتیب این توپ وارد دروازه ایران شد تا ژاپن از حریف پیش بیفتد.

شاید قابل درک باشد که ژاپنی‌ها بعد از به ثمررساندن گل برتری، کمی عقب بنشینند ولی اصلا هوشمندانه نیست که به تیمی مثل ایران فرصت و انگیزه برای بازگشتن به جریان بازی داد. آمار نهایی این دیدار، حکایت از آن داشت که ژاپن ۵۸% توپ را در اختیار داشت و ایران در ۴۲% دقایق بازی مالک توپ و میدان بود ولی همین میزان مالکیت توپ برای یوزها کافی بود تا بتوانند نسخه ژاپن را در هم بپیچند.

ایرانی‌ها با ارسال پاس‌های هدفمند به فضای پشت خط دفاعی ژاپن و با درخشش سردار آزمون که در غیاب طارمی زحمت زیادی می‌کشید، عملکردی حیرت‌انگیز را به نمایش گذاشتند. این سردار آزمون بود که با یک بازی روبه جلو و در نهایت یک پاس رویایی، محمد محبی را صاحب توپ کرد تا این بازیکن جوان، گل تساوی بخش ایران رابه ثمر برساند.

از آن زمان به بعد، به نظر می‌رسید که یک برنده محتمل‌تر برای این بازی وجود دارد و این برنده محتمل، تیم آبی پوشی که خیلی‌ها انتظارش را داشتند، نبود. تنها هشت دقیقه بعد از گل مساوی بود که ایران با تلاش فردی سردار آزمون به گل دیگری رسید که البته به خاطر آفساید این گل مردود اعلام شد.

ایرانی که ناامید نشد

ایرانی‌ها پرانگیزه و با عطشی فراوان فقط به برد می‌اندیشیدند و در سوی دیگر میدان، ژاپنی‌ها بی‌فکر به بازی ادامه می‌دادند. زیون سوزوکی، دروازه‌بان ژاپن که در تک تک بازی‌های تیمش در این تورنمنت، زنجیره‌ای از اشتباهات را به نمایش گذاشته بود، در این دقایق بازی، قهرمان و ناجی ژاپن نشان می‌داد و با چندین مهار، جلوی موج حملات ایران ایستادگی می‌کرد. در این شرایط، دیگر بازیکنان ژاپن رویای آسیایی تیمشان را به چالش می‌کشیدند.

با گذشتن ۹۰ دقیقه از بازی، ایران همچنان به دنبال زدن گل برتری بود تا مانع از کشیده شدن بازی به وقت‌های اضافه شود. در همان لحظات کو ایتاکورا و تاکهیرو تومیاسو که در جریان بازی، اقتدار و قاطعیت چندانی در پست‌های تخصصی‌شان نداشتند، با یک اشتباه آماتور، اجازه دادند تا توپ وارد منطقه‌ای خطرناک شود و همین به منزله یک تیر خلاص برای ژاپنی‌ها شد. حسین کنعانی‌زادگان، مدافع ایران که دربازی پرتلاش هم ظاهر شده بود، در موقعیتی که چندان خطرناک هم نمی‌نمود، با خطای ایتاکورا نقش برزمین شد تا داور یک ضربه پنالتی به نفع ایران اعلام کند.

در دقیقه ۹۶ بازی، علیرضا جهانبخش، کاپیتان ایران درروز نیمکت‌نشینی احسان حاج صفی، از روی نقطه پنالتی، ضربه نهایی را به ژاپن زد تا هم مزد تلاش‌های بی‌پایانش در زمین را بگیرد و هم تیمش را به بازی نیمه نهایی برساند.

با به صدا درآمدن سوت پایانی بازی، احساسات در دو سوی زمین موج می‌زد؛ بازیکنان ایران شاد و سرخوش از صعود، سر از پا نمی‌شناختند و ژاپنی‌ها غرق در غم و حسرت، اشک می‌ریختند.

از اشک‌های شادی و رهایی کنعانی زادگان گرفته تا جهانبخش که لحظاتی در حالت دعا سرش را در زمین چمن فرو کرده بود؛ همه اینها قابهایی فراموش نشدنی از مصاف جذاب ایران و ژآپن بود.

هیچ تردیدی وجود نداشت که ایران استعداد و مهارت کافی برای غلبه بر ژاپن را داراست و همین کیفیت، از زمانی که علیرضا جهانبخش پشت ضربه پنالتی ایستاد، از این خبر می‌داد که برد ایران قطعی است.

این تپش قلب ایرانی‌ها بود که در این بازی، تفاوت‌هارا رقم زد و به همین خاطر هم بود که با به صدا درآمدن سوت پایان، فورانی از احساسات‌شان را در زمین چمن شاهد بودیم؛ چرا که یوزهای ایرانی بیش از هر کس دیگری می‌دانستند که حالا تلاش‌هایشان به هدر نرفته است.

جاناتان ویلسون / ESPN