به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ در دل تاریخ، جایی در میان برگهای کهنه کتابهای فراموششده و گوشههای تاریک کتابخانهها، همیشه قصههایی از آدمها و تیمهایی وجود دارد که الهامبخش تمام کسانی هستند که میخواهند از دل شکستها، قلههای پیروزی را فتح کنند. قصههایی که ثابت میکنند، در فوتبال، هیچگاه نباید به پایان کار باور داشت.
فصل گذشته فوتبال جهان و ایران، فصل بازگشتها بود؛ بازگشتهایی که مثل ستارههای دنبالهدار، با نوری خیرهکننده درخشیدند.
در اروپا، باشگاههایی مثل کریستال پالاس پس از ۱۱۹ سال، اولین جام معتبرشان را کسب کردند، ایگلز در هلند پس از ۹۱ سال جام حذفی را بالای سر بردند، نیوکاسل بعد از ۷۰ سال در لیگ کاپ انگلیس قهرمان شد، بولونیا در ایتالیا بعد از ۵۱ سال دوباره طعم قهرمانی را چشید، اشتوتگارت در آلمان پس از ۲۷ سال به جام طلایی DFB Pokal بوسه زد و تاتنهام هم طلسم ۱۷ سالهاش را در اروپا شکست. حتی رئال بتیس در اروپا امیدوار است پس از ۱۱۷ سال، اولین جام بینالمللیاش را به دست آورد.
موج بازگشتها، به فوتبال ایران هم رسید.
فصل جاری، تراکتور بعد از ۵۵ سال به حسرت قهرمانی در لیگ برتر پایان داد و حالا ملوان بندرانزلی پس از ۳۴ سال در آستانه کسب جام حذفی ایستاده است؛ تیمی که آخرین بار در فصل ۷۰-۱۳۶۹ قهرمان جام حذفی شد و حالا میخواهد تاریخ را تکرار کند.
باشگاه ملوان، با ۳ قهرمانی در جام حذفی، حالا در آستانه تبدیل شدن به یک شگفتیساز دیگر در فوتبال ایران است؛ تیمی که با قهرمانی، میتواند به رقابتهای آسیایی برسد و راهی که تیمهایی مثل کریستال پالاس و بولونیا در فوتبال اروپا رفتند، در فوتبال ایران هم تکرار کند.
این فصل، فصل یادآوری ارزش امیدواری بود؛ یادآوری اینکه هیچ تیمی، هیچ باشگاهی، و هیچ انسانی، تا وقتی امید زنده است، شکست نهایی ندارد. ملوان، مثل آن عنکبوتی که «رابرت بروس» در قرن چهاردهم دید و الهام گرفت، حالا میخواهد تارش را ببافد، تاریخسازی کند، و دوباره در آسمان فوتبال ایران بدرخشد.
قوی سپید انزلی آماده است تا قصه جدیدی در فوتبال ایران بنویسد؛ قصهای که سالها بعد، شاید دوباره در دل کتابخانهها و لابهلای کتابهای کهنه، الهامبخش نسلهای بعدی باشد…