به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ چیپ! واژه ای که همه را یادِ پاننکای افسانهای میاندازد.
یاد چیپ تاریخی
زیدان در فینال جام جهانی به ایتالیا یاد پیرلو و آرامشش هنگام پنالتی به انگلیس
در یورو ۲۰۱۲، چیپ الکسیس سانچز در فینال کوپا آمریکا و همه چیپهای به یاد ماندنی
فوتبال، فوتبالی که چندین برابر لحظه های شیرین و پایان های خوبش، برای ما پر بوده از
سکوت بعد از شوکه شدن، اشک ناخداگاه روی گونه، زانوهای نشسته بر زمین و زل زدن های
تمام نشدنی به قاب پر رنگ تلویزیون.
چیپ! واژه ای که برخلاف تمام مردم جهان برای ایرانی ها یادآور خاطره ی تلخیست،
خاطره ای درست دربیست سال پیش همچین روزی ، نیمه نهایی جام ملتهای آسیا ۲۰۰۴،مسابقه ایران مقابل چین،ضربات پنالتی،پنالتی آخر،یحیی گلمحمدی؛ ضربه چیپ و
حسرتی که هنوز پابرجاست...
پنالتی که همراه با رویای میلیون ها ایرانی در ورزشگاهی که مملو از تماشاگران
چین میزبان بود بهجای گل به بغل دروازهبان پیوست و صدای خوشحالی هوادارن با سکوت ایرانیان خنثی شد.
بازی.ای که با حوادث داوری و علی رغم اخراج ستار زارع در نیمه دوم در وقت قانونی با گلهای شائو جیایی برای چین و محمد علوی برای ایران با
نتیجه 1-1 به پایان رسید و به ضربات پنالتی کشیده شد تا پنالتی یحیی گلمحمدی برود
کنار توپ دقیقه آخر مهدی طارمی مقابل پرتقال،شوت سامان قدوس مقابل آمریکا،تیرک
علیرضا جهانبخش مقابل قطر،پنالتی به تیر خورده یوسفخواه در ثانیه صفر جام جهانی
فوتسال، شکست میلی متری والیبال صربستان مقابل اسلوونی برای جلوگیری از صعود ایران و تمام سانتی مترهایی که به حسرت ایران و ورزش آن اضافه شد؛ حسرتهایی مانند قهرمانی
دوباره در آسیا.