به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ واقعیت این است که توپ طلا هرگز قرار نبوده بهترین بازیکن جهان را با قطعیت معرفی کند. این جایزه بیشتر بهانهای است برای ایجاد بحثی بیپایان؛ جایی که هر کس بر اساس معیارهای شخصی خود به نتیجهای متفاوت میرسد.
پدری، نوس و تناقضهای عجیب ردهبندی
قرار گرفتن پدری در رتبه یازدهم غیرقابل توجیه بود؛ همانطور که فاصله عجیب میان ویتینیا (رتبه سوم) و ژائو نوس (رتبه نوزدهم) بسیاری را شگفتزده کرد. نوس قهرمان لیگ ملتها با پرتغال شد اما حتی پایینتر از اسکات مکتامینی قرار گرفت.
دمبله؛ قهرمانی که اینیستا هرگز نشد
یکی از بحثبرانگیزترین نکات، قهرمانی عثمان دمبله در حالی بود که آندرس اینیستا، نابغه آرام بارسلونا، هرگز توپ طلا را نگرفت. بیعدالتیای که هنوز هواداران فوتبال را آزار میدهد.
از بینظمی تا بلوغ فوتبالی
دمبله سالها به خاطر مصدومیتها و بیانضباطی در زمین و خارج از آن مورد انتقاد بود. اما حالا او تغییر کرده؛ سبک زندگی سالمتر، هوش تاکتیکی بیشتر و نقش رهبری واقعی در تیم.
نیمفصل رؤیایی تحت هدایت انریکه
لوئیس انریکه با دادن آزادی عمل به دمبله، او را به بازیکنی چندوجهی تبدیل کرده است؛ مهاجمی که میتواند در هر نقطه زمین بدرخشد. این نیمفصل بهترین دوران حرفهای عثمان بوده است.
رونالدینیو و دمبله؛ دو نابغه شبیه هم
رونالدینیو توپ طلا را به دمبله اهدا کرد؛ نمادی از شباهت دو ستاره که با وجود مشکلات انضباطی، استعداد خیرهکنندهای داشتند. شاید دوران اوج هر دو کوتاه باشد، اما همان لحظات کوتاه در تاریخ ماندگار میشود.
تصویر ماندگار؛ نگاه ببر در فینال
مهمترین لحظه فصل دمبله نه فقط گلها، بلکه نگاه نافذش در فینال لیگ قهرمانان بود؛ نگاهی همچون ببر در کمین که نشان میداد او آماده شکار است.
توپ طلا بدون دوگانگی
برخلاف سال گذشته که رقابت میان وینیسیوس و رودری دو قطب متفاوت ایجاد کرده بود، امسال رقابت میان مهاجمان جذابتری مثل دمبله، یامال، رافینیا و صلاح بود؛ ستارههایی با سبک نزدیکتر به هم.
جایزهای که زنده میماند
توپ طلا با همین بحثها و جدلهای بیپایان زنده میماند. معیار قطعی برای بهترین بازیکن جهان وجود ندارد، اما همین اختلافنظرها هیجان فوتبال را بیشتر میکند.
دمبله؛ شایسته افتخار
فارغ از همه نقدها، عثمان دمبله توانست لیگ قهرمانان را فتح کند و در موفقترین تیم فصل نقش اول باشد. افتخاری که او را در نهایت برنده توپ طلا کرد.