ناپولی به عنوان مدافع عنوان قهرمانی با ۱۲ امتیاز از ۴ بازی ابتدایی در صدر قرار داشت، اما در سنسیرو مقابل تاکتیکهای هوشمندانه آلگری زمینگیر شد. میلان نیمه نخست را با بازی انتقالی سریع و استفاده از موقعیتها به سود خود به پایان برد و در نیمه دوم، با وجود ۱۰ نفره شدن از دقیقه ۵۷، با همان سبک عملگرایانه موردعلاقه آلگری نتیجه را حفظ کرد. تمرکز کامل روی لیگ و غیبت در رقابتهای اروپایی، برگ برنده روسونری در این فصل خواهد بود. حال باید دید آلگری، که در سال ۲۰۱۱ میلان را به قهرمانی رساند، پس از ۱۶ سال چه افتخاری دیگر برای این تیم رقم خواهد زد.
پولیشیچ؛ بازگشت «کاپیتان آمریکا»
در شرایطی که بسیاری انتظار داشتند رافائل لیائو ستاره اصلی میلان در این فصل باشد، کریستین پولیشیچ با شروعی درخشان همه نگاهها را به خود جلب کرده است. وینگر آمریکایی در دیدار برابر ناپولی پاس گل اول را به زیبایی برای سالماکرز ساخت و گل دوم را نیز با ضربهای دقیق به ثمر رساند.
پولیشیچ حالا در پنج بازی ابتدایی فصل، چهار گل و دو پاس گل ثبت کرده و میانگین ۲.۳ تاثیر مستقیم روی گلها در هر ۹۰ دقیقه دارد؛ آماری در حد بهترین روزهای دوران حرفهای او. خود او معتقد است تصمیم به استراحت در گلدکاپ کونکاکاف، زمینهساز این شروع فوقالعاده بوده است. حالا هواداران میلان امیدوارند نسخه اروپایی او، همان چیزی باشد که در مسیر قهرمانی تیم به کارشان بیاید.
لوکا مودریچ؛ همان چیزی که میلان به دنبالش بود
یکی از جذابترین صحنههای جدال میلان و ناپولی، تقابل لوکا مودریچ و کوین دیبروینه بود؛ دو هافبک بزرگ تاریخ فوتبال اروپا در سالهای پایانی دوران حرفهایشان. حضور مودریچ در کنار خرید تازهوارد، آدرین ربیو، به میلان تعادل ویژهای در خط میانی بخشیده است.
اگرچه مودریچ در ۴۰ سالگی از روزهای اوج خود فاصله دارد، اما همچنان با دوندگی، جنگندگی و هوش تاکتیکیاش همه را شگفتزده کرده است. او در دیدار برابر ناپولی ۹۰ دقیقه بیوقفه دوید و آمار خیرهکنندهای از خود به جا گذاشت: بیشترین پاس صحیح، بیشترین پاس در زمین حریف، بیشترین پاسهای کلیدی، بیشترین قطع توپ و بیشترین بازپسگیری توپ در پنج هفته ابتدایی لیگ. آماری که نشان میدهد «دود هنوز از کنده بلند میشود» و میلان چیزی را یافته که سالها به آن نیاز داشت.