هرچند شرایط فعلی دو تیم لزوماً بازتابدهنده وضعیت آنها در آن مقطع نیست، اما آن دیدار بیش از نتیجه، حامل نشانهها و هشدارهایی بود که میتواند در تقابل رسمی پیشرو نیز معنا پیدا کند. این مسابقه تنها دو روز پس از آغاز اردوی استقلال و در شرایطی برگزار شد که ریکاردو ساپینتو بهتازگی هدایت آبیپوشان را برعهده گرفته بود.
در آن دیدار، استقلال در نیمه نخست کنترل بازی را در اختیار داشت؛ مالکیت توپ بیشتر، گردش مناسب توپ و خلق چند موقعیت جدی گلزنی، نشان از برتری فنی آبیپوشان داشت، اما بیدقتی در ضربات پایانی مانع از گلزنی شد. همین مسئله در نیمه دوم به بازگشت الحسین انجامید؛ تیم اردنی ابتدا با یک ضربه پنالتی و سپس روی ارسال از کنارهها به دو گل دست یافت.
الحسین اردن که در آن مقطع نیز بهعنوان قهرمان دو دوره اخیر لیگ این کشور تیمی شناختهشده به شمار میرفت، با ساختار دفاعی منظم، پرسهای مقطعی و تمرکز ویژه روی ضربات ایستگاهی و ارسالها توانست استقلال را تحت فشار قرار دهد؛ الگویی که همچنان میتواند یکی از تهدیدهای اصلی این تیم باشد.
از نکات قابل توجه آن مسابقه، حضور رامین رضاییان در ترکیب اصلی استقلال با بازوبند کاپیتانی بود؛ بازیکنی که در هفتههای اخیر جایگاه ثابتی در ترکیب ندارد و حالا فاصله محسوسی با تفکرات کادرفنی پیدا کرده است.
این دیدار همچنین فرصتی برای آزمون بازیکنان جوان و ارزیابی عمق ترکیب استقلال بود. تغییرات پرتعداد در نیمه دوم، ریتم تیم را تحت تأثیر قرار داد و زمینه را برای بازگشت حریف فراهم کرد. بازیکنانی چون اسکندری، کوجو و هاشمینسب که دیگر در استقلال حضور ندارند نیز در آن مسابقه به میدان رفتند.
در نهایت، مرور دوباره این دیدار بیش از آنکه یادآور شکست استقلال در یک بازی تدارکاتی باشد، میتواند نقاط قوت و ضعف آبیپوشان برابر تیمی اردنی را برجسته کند و نکات فنی مهمی را پیش از تقابل آسیایی پیشرو در اختیار کادر فنی قرار دهد.
استقلال در آن مسابقه با ترکیب امیرحسین نیکپور، صالح حردانی، عارف آقاسی، رستم آشورماتوف، علیرضا کوشکی، محمدحسین اسلامی، محمدرضا آزادی، ابوالفضل زمانی، امیرمحمد رزاقینیا، مهران احمدی و رامین رضاییان به میدان رفت. جالب اینکه علیرضا کوشکی با گلزنی در این دیدار، آغاز روند موفق خود در فصل جاری را رقم زد؛ بازیکنی که در همان اردو چهار بار برای استقلال گلزنی کرد.