نتیجه این اشتباهات باعث شد دورتموند در همان دقایق ابتدایی پیش بیفتد و تا زمانی که ۲۰ دقیقه به پایان بازی مانده بود، نتیجه ۳-۱ به سود آن‌ها بود. بارسا در این دیدار بیش از حد متحمل دشواری شد، اما با وجود این، موفق شد به نیمه‌نهایی برسد. این موفقیت پس از شش سال، برای این تیم دستاوردی باارزش بود. با اینکه عملکرد آن‌ها سه‌شنبه‌ شب ضعیف بود، اما باتوجه به نمایش‌های قبلی‌شان شایسته حضور در این مرحله بودند.

از این بازی، نکات مهمی برای فلیک به دست آمد. سرمربی آلمانی تصمیم گرفته بود به برخی بازیکنان استراحت دهد، به‌ویژه اینیگو مارتینز که از دریافت کارت زرد و احتمال محرومیت در بازی نیمه‌نهایی جلوگیری کند. همچنین، پدری که نیاز به استراحت داشت، از روی نیمکت بازی را آغاز کرد.

اما این تصمیم‌ها نشان دادند که این دو بازیکن فعلاً غیر قابل جایگزینی هستند. اینیگو نه‌تنها به خاطر مهارتش، بلکه به دلیل توانایی بالایش در هدایت هم‌تیمی‌ها به‌ویژه بازیکنان جوان، اعتماد به نفس زیادی به خط دفاع می‌بخشد و نقش کلیدی دارد. از طرف دیگر، آرائوخو هنوز نتوانسته به فرم ایده‌آل سال گذشته‌اش برگردد و تأثیر مصدومیتش همچنان مشهود است.

نبود پدری نیز اثرگذاری خاص خود را داشت. این مسئله قبلاً در بازی مقابل اتلتیکومادرید، زمانی که او تعویض شد و تیم در دقایق پایانی دو گل دریافت کرد، مشهود بود. مقابل دورتموند هم چنین وضعیتی تکرار شد؛ تیم فاقد بازیکنی بود که آرامش را به بازی بیاورد، مالکیت توپ را حفظ کند و مانع حملات حریف شود. فرمین و گاوی با وجود توانایی دفاعی قوی‌ترشان، هنوز در کنترل جریان بازی با مشکلاتی مواجه‌اند.

این بازی درس‌های ارزشمندی داشت و نشان داد که موفقیت در رسیدن به نیمه‌نهایی نباید مانع بررسی اشتباهات شود. نکاتی که می‌توانند در مسابقات آینده به کار بیایند.