تیم‌های مختلف مانند خیبر، مس رفسنجان، شمس‌آذر قزوین، نساجی مازندران و ملوان بندرانزلی، همگی نمونه‌هایی از تیم‌هایی هستند که بارها دست به تغییر سرمربی زده‌اند. از جمله تغییرات جالب، پیوستن میودراگ بوژوویچ از استقلال خوزستان به استقلال تهران بود، که بازتاب گسترده‌ای در فوتبال ایران داشت.

تیم‌های پرسپولیس و استقلال نیز از این روند مستثنی نبودند. استقلال تهران بیش‌ترین تغییرات را تجربه کرد؛ از جواد نکونام تا سهراب بختیاری‌زاده، پیتسو موسیمانه و در نهایت بوژوویچ، سرمربیان مختلفی روی نیمکت آبی‌ها نشستند. پرسپولیس نیز ابتدا خوان کارلوس گاریدو را در اختیار داشت و پس از تغییرات موقت، هدایت تیم به اسماعیل کارتال سپرده شد.

این تغییرات پیاپی، تأثیرات منفی زیادی بر کیفیت بازی‌ها، نظم تیمی و ثبات در نتایج تیم‌ها داشته و نشان‌دهنده نیاز به اصلاحات اساسی در نحوه مدیریت باشگاه‌های فوتبال ایران است. چالش بزرگ‌تر اینجاست که چنین تغییراتی باعث کاهش اعتماد به مربیان و افزایش فشار روانی بر تیم‌ها و هواداران می‌شود. آیا این روند می‌تواند در فصل‌های آینده متوقف شود؟! فقط زمان مشخص خواهد کرد.