به بهانه قرارداد ۳ ساله «قایدی» با النصر؛ استعدادهایی که به تکامل نرسیدند، ستارههایی بدون جاهطلبی
برای اولین بار نیست که یک ستاره مستعد ایرانی ترجیح میدهد بهجای تلاش بیشتر برای حضور در باشگاههای مطرح جهان، مسیر کمچالشاما پولسازتر را انتخاب کند و پیش از قایدی هم شاهد نمونههای زیادی از این دست بودهایم که در ادامه به بررسی فهرستی از این بازیکنان میپردازیم.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ برای اولین بار نیست که یک ستاره مستعد ایرانی ترجیح میدهد بهجای تلاش بیشتر برای حضور در باشگاههای مطرح جهان، مسیر کمچالشاما پولسازتر را انتخاب کند و پیش از قایدی هم شاهد نمونههای زیادی از این دست بودهایم که در ادامه به بررسی فهرستی از این بازیکنان میپردازیم.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ در حالی که تصور میشد «مهدی قایدی» وینگر تکنیکی تیم ملی فوتبال کشورمان بعد از پشت سر گذاشتن چند فصل موفق در فوتبال امارات، مسیر حضور در اروپا را در پیش بگیرد و از فوتبال قاره زرد کوچ کند، در انتقالی غیرمنتظره با عقد قراردادی سه ساله به عضویت باشگاه النصر دبی درآمد.
حالا این بازیکن ۲۶ ساله عضوی از تیم آبیپوش شهر دبی شده و حداقل به مدت ۳ فصل دیگر یعنی تا سن ۲۹ سالگی در فوتبال امارات حضور خواهد داشت و باید دید چه عملکردی در لباس تیم ششم فصل قبل لیگ امارات بجا میگذارد. قایدی در سایت ترانسفرمارکت ۵ میلیون یورو ارزشگذاری شده و از این حیث باارزشترین مهره تیم اماراتی هم به حساب میآید.
هرچندی انتقال قایدی به النصر یکی از گرانقیمتترین انتقالهای تابستانی فوتبال امارات محسوب میشود اما بسیاری از هواداران ایرانی را ناامید کرد، طرفدارانی که امیدوار بودند یکی از بااستعدادترین ستارههای چند فصل اخیر فوتبال ایران را در پیراهن یک باشگاه بزرگ اروپایی ببینند. با این حال برای اولین بار نیست که یک ستاره مستعد ایرانی ترجیح میدهد بهجای تلاش بیشتر برای حضور در باشگاههای مطرح جهان، مسیر کمچالشاما پولسازتر را انتخاب کند و پیش از قایدی هم شاهد نمونههای زیادی از این دست بودهایم که در ادامه به بررسی فهرستی از این بازیکنان میپردازیم.
۱- فرهاد مجیدی:
«فرهاد مجیدی» در سال ۲۰۰۰ و در شرایطی که ۲۴ سال سن داشت به طور قرضی به باشگاه «راپید وین» اتریش پیوست و تصور میشد با توجه به استعداد و سن و سالش، در قاره سبز باقی بماند و مسیر موفقیتآمیزی را در اروپا طی کند اما بعد از تنها یک نیمفصل حضور در تیم اتریشی و در حالی که در ۱۲ بازی موفق به زدن ۲ گل برای این تیم شده بود، در تصمیمی عجیب به فوتبال امارات پا گذاشت و به مدت ۷ فصل یعنی تا ۳۱ سالگی از این کشور خارج نشد. مجیدی هرچند در فوتبال امارات چهره شد و با العین به قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا هم دست پیدا کرد اما بسیاری اعتقاد داشتند او پتانسیل بازی در لیگهای معتبر اروپایی را داشت و سقف جاهطلبیهای خود را گسترش نداد.
۲- ایمان مبعلی:
هافبک جنوبی و خلاق فوتبال کشورمان به قدری شروع درخشانی همراه با فولاد در لیگ برتر داشت که تمام نگاهها به او جلب شد و یک تیم اسپانیایی هم به او پیشنهاداتی داده بود اما در نهایت توافق حاصل نشد و او در ۲۳ سالگی به الشباب امارات پیوست. مبعلی سه فصل موفق را در این باشگاه داشت و حتی شنیده میشد استعدادیابهای تیمهای رم و سوشو هم به دنبال جذب «مهندس ایرانی» هستند اما پیشنهاد نجومی النصر به مبعلی و آشنا بودن او به زبان عربی باعث شد تا ایمان ترجیح بدهد در فوتبال امارات باقی بماند و بدین ترتیب شانس حضور در فوتبال اروپا را از دست بدهد.
۳- محرم نویدکیا:
اسطوره باشگاه سپاهان که همیشه با اخلاق خاص خود، بازیهای درخشان و البته مصدومیتهای پرتعدادش شناخته میشود، در سن ۲۲ سالگی و در روزهایی که درهای فوتبال آلمان به روی ستارههای ایرانی باز بود، توجه باشگاه بوخوم را جلب کرد و به این حاضر در بوندسلیگا پیوست اما بعد از دو فصل سخت و پر از مصدومیت ترجیح داد بهجای ادامه حضور در اروپا به ایران برگردد و تا پایان دوران فوتبالش برای سپاهان بازی کند. نویدکیا در دومین فصل حضور در بوخوم و در شرایطی که این باشگاه در بوندسلیگا ۲ حضور داشت، ۱۰ بار هم فرصت بازی پیدا کرد اما حتی این موضوع هم باعث نشد او برای ادامه حضور در فوتبال اروپا بجنگد.
۴- جواد کاظمیان:
درخشش در ترکیب باشگاه پرسپولیس و جلب نظر سرمربی تیم ملی، باعث شد نگاههای بیشتری متوجه عملکرد «جواد کاظمیان» شود. این بازیکن زمانی که به پرسپولیس پیوست، پیشنهادی از بوخوم داشت و در سال ۱۳۸۴ هم که قراردادش را با پرسپولیس تمدید کرد، از کایزرسلاترن آلمان پیشنهاد دریافت کرد اما به آن جواب منفی داد. کاظمیان خودش را یک فوتبالیست احساسی میدانست و میگفت که به دلیل همین ویژگی دوست ندارد از خانوادهاش زیاد دور شود و پیشنهادهای اروپایی را هم به این خاطر رد کرده است. اتفاقی که باعث شد عمده تجربه بازی او در خارج از ایران، حضور در فوتبال امارات باشد و شانسهای بزرگی را از دست بدهد.
۵- مجتبی جباری:
درست مثل نویدکیا، «مجتبی جباری» هم خصوصیات مختص به خود را داشت و همین موضوع باعث شد هم به فوتبال اروپا راه پیدا نکند و هم خیلی کم برای برای تیم ملی ایران به میدان برود. «زیدان آسیا» یک هافبک هجومی و مدرن در فوتبال ایران بود که البته هیچ علاقهای به بدنسازی پیشفصل نداشت و همین موضوع باعث مصدومیتهای پر شمارش شد و سقف جاهطلبیهایش را کوتاه کرد. جباری بعد از درخشش در تیم ملی و استقلال و در سال ۱۳۸۷ از باشگاه مارسی که در فصل قبلی مقام سوم لوشامپیونه فرانسه را به دست آورده بود یک پیشنهاد دریافت کرد و به حضور در این تیم هم نزدیک شده بود اما در نهایت همه چیز منتفی شد. چند روز بعد هم تیم گرنوبل به جباری پیشنهاد داد که این بار جباری به پیشنهاد دیگر تیم فرانسوی پاسخ منفی داد و در استقلال ماندگار شد. تنها تجربه خارج ایران جباری حضور در باشگاه الاهلی در سن ۳۰ سالگی بود و به مدت ۴ فصل در این باشگاه بازی کرد.
۶: سید جلال حسینی:
«صخره» فوتبال ایران تقریباً به تمامی عناوین فردی و تیمی در لیگ برتر ایران دست پیدا کرد و پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر هم محسوب میشود، با این حال سطح بازی «سیدجلال حسینی» به اندازهای بود که بتواند حتی شانسش را در فوتبال اروپا هم امتحان کند و روی یک صحنه بزرگتر، تواناییهای خود را نشان بدهد. اما با همه اینها «سید جلال» بهغیر از حضور یک فصله در باشگاه الاهلی قطر، هرگز از فوتبال ایران خارج نشد. شاید کمتر کسی به یاد داشته باشد ولی سید جلال چند سال قبل، از وولفسبورگ آلمان پیشنهاد دریافت کرد ولی بنابر دلایلی حاضر به امضای قرارداد با این تیم نشد و به بوندسلیگا نرفت. حسینی در خصوص رد کردن این پیشنهاد در یک مصاحبه گفت: «در جام ملتهای ۲۰۰۷ که به همراه امیر قلعهنویی حضور داشتیم مسئولان تیم وولسفبورگ در هتل حاضر شدند و در حالی که قرارداد تیم را به همراه داشتند پیشنهادشان را رد کردم و اکنون همچنان حسرت آن را میخورم. شاید حضورم در فوتبال آلمان به پیشرفت بیشترم کمک میکرد ولی این پیشنهاد را قبول نکردم و به بوندسلیگا نرفتم.»
۷- سردار آزمون:
در بین نسل جدید استعدادهای ایرانی هم ستارههایی حضور دارند که درست در نقطه مقابل مسیر امثال «مهدی طارمی» و «علیرضا جهانبخش» حرکت کردهاند و با تصمیمات عجیب خود بهیاد آورده میشوند. یکی از این چهرهها «سردار آزمون» است. آزمون در نقل و انتقالات تابستانی فصل گذشته یک تصمیم غیرمنتظره گرفت و در سن ۲۹ سالگی راهی شباب الاهلی امارات شد، آن هم در شرایطی که در دو فصل و نیم گذشته در بوندسلیگا ۱ آلمان و سری آ ایتالیا حضور داشت و پیشبینی میشد قرارداد قرضیاش با باشگاه رم قطعی شود. سردار تا قبل از حضور در این دو لیگ معتبر هم با حضور طولانی مدت خود در فوتبال روسیه هواداران ایرانی را کلافه کرده بود و به مدت ۹ فصل و تا سن ۲۷ سالگی در روسیه حضور داشت. قطعاً اگر آزمون جاهطلبیهای خاص خود را داشت و زودتر فوتبال روسیه را ترک میکرد به موفقیتهای بیشتری در فوتبال اروپا میرسید، او همچنین میتوانست با ادامه حضور در فوتبال اروپا تا پیش از پیوستن به شباب الاهلی، سالهای حضور طولانی در لیگ روسیه را جبران کند که باز هم با یک تصمیم متفاوت، همه را شگفتزده کرد.
۸- مهدی ترابی:
کمتر هوادار ایرانی وجود دارد که فارغ از رنگهایی که طرفداری میکند، به تحسین از «مهدی ترابی» نپردازد؛ هافبک خلاق، تکنیکی و گلزنی که برخی از گلهای او در لیگ برتر ایران با زیباترین گلهای سطح اول فوتبال اروپا مقایسه میشود. با این حال ترابی هرگز موفق نشد این عملکرد درخشان را در سطح بینالمللی به نمایش بگذارد و جاهطلبیهایش به اندازه استعدادش بزرگ نبود. تنها تجربه خارج از ایران ترابی حضور در باشگاه العربی در ۲۶ سالگی بود که در نهایت به دلیل عدم سازگاری با شرایط خارج از فوتبال ایران و نیمکتنشینی در باشگاه قطری به ایران بازگشت. با این حال اگر ترابی بیشتر به حضور در فوتبال اروپا فکر میکرد و در سن پایینتری برای لژیونر شدن تصمیمگیری میکرد احتمال داشت به موفقیتهای بیشتری نسبت به «علی قلیزاده» دوست قدیمی خود دست پیدا کند.
دیدگاههای ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط فوتبال برتر در وب منتشر خواهد شد