آمارهای اخیر نشان می‌دهد که برخی از سرمربیان مطرح فوتبال جهان، با وجود صرف مبالغ هنگفت، همچنان در حسرت کسب جام‌های بزرگ باقی مانده‌اند. در صدر این لیست، میکل آرتتا، سرمربی آرسنال، قرار دارد که پس از آخرین قهرمانی تیمش، بیش از ۱ میلیارد یورو هزینه کرده است. با این حال در این فهرست چند استثنا مثل پپ گواردیولا و آرنه اسلات هم هستند که علیٰ‌رغم هزینه‌های  زیاد جام‌های  بزرگی  بدست آورده‌‌اند.

از زمان آخرین قهرمانی آرسنال در جام حذفی انگلستان در سال ۲۰۲۰، میکل آرتتا مبلغی خیره‌کننده معادل ۱ میلیارد یورو را صرف جذب بازیکنان جدید برای تیمش کرده است. این رقم، آرسنال را در صدر فهرست باشگاه‌هایی قرار می‌دهد که پس از آخرین قهرمانی بزرگ خود، بیشترین هزینه را در بازار نقل و انتقالات داشته‌اند، بدون آنکه بتوانند جامی دیگر به ویترین افتخارات خود اضافه کنند. این موضوع، پرسش‌های زیادی را درباره استراتژی نقل و انتقالاتی و بازده سرمایه‌گذاری در باشگاه لندنی مطرح کرده است.

دیگر نام برجسته در این فهرست، دیگو سیمئونه، سرمربی کاریزماتیک اتلتیکو مادرید است. اتلتیکو، پس از چهار فصل بدون قهرمانی در رقابت‌های بزرگ، بیش از ۵۰۰ میلیون یورو را در بازار نقل و انتقالات هزینه کرده است. سیمئونه که پیش‌تر عنوان "گران‌ترین سرمربی دنیا" را نیز یدک می‌کشید، حالا مدت‌هاست که نتوانسته جامی برای روخی بلانکوس به ارمغان بیاورد و این هزینه‌های گزاف نیز نتوانسته‌اند این خشکسالی قهرمانی را پایان دهند.

جدای از سرمربیانی که مدت‌هاست جامی کسب نکرده‌اند، برخی باشگاه‌ها نیز تنها در یک پنجره نقل و انتقالاتی، مبالغ باورنکردنی را خرج کرده‌اند. لیورپول، غول مرسی‌ساید، تنها در تابستان امسال، مبلغی معادل ۲۹۴ میلیون یورو برای جذب بازیکنان جدید هزینه کرده است. این میزان هزینه، نشان‌دهده جاه‌طلبی تیم‌ها برای رقابت در بالاترین سطح است، اما در عین حال، ریسک بالای سرمایه‌گذاری‌های عظیم در فوتبال مدرن را نیز یادآور می‌شود.

گفتنی است که نام سرمربیان بزرگی چون پپ گواردیولا و اونای امری نیز در این فهرست کلی از سرمربیان پرهزینه پس از آخرین قهرمانی یا با هزینه‌های سنگین اخیر به چشم می‌خورد. این موضوع، نشان‌دهنده آن است که حتی برجسته‌ترین نام‌ها در دنیای مربیگری نیز برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ، ناگزیر به صرف هزینه‌های گزاف در بازار نقل و انتقالات هستند. حال سوال اینجاست که آیا این سرمایه‌گذاری‌ها در نهایت به سودآوری ورزشی منجر خواهند شد یا تنها به ارقام نجومی در دفاتر حسابداری باشگاه‌ها تبدیل می‌شوند؟