با وجود انتظار برای فرصت دادن به بازیکنان بیشتر در ترکیب تیم ملی، در دو دیدار ابتدایی تورنمنت کافا هیچ تغییری در خط دروازه ایجاد نشد و هر دو بار پیام نیازمند سنگربان اصلی ایران بود. در دوران سرمربیگری امیر قلعه‌نویی، اعتماد کادر فنی تقریباً محدود به سه دروازه‌بان بوده است: نیازمند، بیرانوند و سیدحسین حسینی؛ موضوعی که نشان می‌دهد سایر گلرهای دعوت‌شده بیشتر جنبه مکملی داشته‌اند و هیچ‌گاه شانسی برای بازی پیدا نکرده‌اند. در مرحله مقدماتی جام جهانی نیز تنها پس از قطعی شدن صعود بود که حسینی در ترکیب اصلی قرار گرفت و حالا اگر بیرانوند محروم نمی‌شد و حسینی مصدومیت نداشت، شاید نیازمند هم شانس حضور پیاپی در دو بازی اخیر را به دست نمی‌آورد.

در مسابقات اخیر، نیما میرزازاد و احمد گوهری به‌عنوان ذخیره در کنار تیم ملی حضور داشتند؛ گلرهایی که پیش‌تر تجربه‌ای در اردوهای ملی نداشتند. با این حال، این روند تازگی ندارد. طی دو سال گذشته دروازه‌بان‌های زیادی همچون محمد خلیفه، پارسا جعفری، محمدرضا اخباری، حسین پورحمیدی و آرشا شکوری به اردوی تیم ملی دعوت شدند، اما بدون آنکه فرصتی برای بازی رسمی پیدا کنند، خیلی زود از فهرست‌ها کنار گذاشته شدند. همین موضوع باعث شده دعوت برخی گلرها بیشتر جنبه نمایشی پیدا کند تا بخشی واقعی از برنامه فنی تیم ملی.

در این میان، عدم دعوت امیر عابدزاده همچنان یکی از نکات قابل‌توجه فهرست‌های تیم ملی است. سنگربان کاستیون اسپانیا که تنها لژیونر ایرانی در خط دروازه محسوب می‌شود، پس از حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ دیگر جایی در لیست تیم ملی پیدا نکرده است. با توجه به تجربه بین‌المللی و شرایط فنی او، بی‌توجهی کادر فنی به عابدزاده همچنان علامت سوال بزرگی در ترکیب تیم ملی به حساب می‌آید.

با تداوم این روند، به نظر می‌رسد کادر فنی تیم ملی ایران برنامه‌ای جدی برای تغییر و جوان‌سازی در خط دروازه ندارد و تنها به سه گلر اصلی خود اعتماد خواهد کرد. دعوت از سایر دروازه‌بان‌ها، بدون دادن حتی چند دقیقه فرصت بازی، بیش از آنکه برنامه‌ای برای آینده‌سازی باشد، به تصمیمی تشریفاتی شباهت دارد.