در لیگ آمریکا هیچ‌کس توان رقابت با مسی را ندارد. او رکوردی نزدیک به نیم‌قرن را شکست؛ رکوردی که از سال ۱۹۶۶ دست‌نخورده مانده بود. فصل گذشته بهترین گلزن لیگ کریستین بنتکه بود، اما امسال اختلاف‌ها عجیب‌تر شده است. مسی با اینکه فقط ۲۲ بازی انجام داد، با میانگین شگفت‌انگیز گل‌زنی، سریع‌ترین مهاجم MLS شد. در این فصل هم او با ۳۵ گل بالاتر از دنیس بوآنگا (۲۶ گل) ایستاده؛ آن هم فقط با یک گل پنالتی.

مسی علاوه بر یک هت‌تریک و ۱۱ دبل، ۲۱ پاس گل هم ثبت کرد؛ رقمی که او را به بزرگترین پاسور تاریخ فوتبال تبدیل کرد و رکورد فرنس پوشکاش را شکست. او حالا ۴۷ جام در کارنامه دارد؛ بیش از هر بازیکن دیگری: ۳۵ جام با بارسا، ۶ جام با آرژانتین، ۳ با PSG و یکی با میامی.

برخلاف بوسکتس و آلبا که تصمیم به بازنشستگی گرفتند، مسی هیچ برنامه‌ای برای توقف ندارد. او قراردادش را تا ۲۰۲۸ تمدید کرده و همچنان با انگیزه بازی می‌کند. لوئیس سوآرس ۳۸ ساله نیز هنوز تصمیم نهایی‌اش را نگرفته، هرچند شایعات جدایی‌اش شنیده می‌شود. در کنار آن، ستاره‌هایی چون کرماسکی و آلنده به مسی کمک کرده‌اند تا میامی یکی از بهترین خطوط حمله لیگ را داشته باشد.

اما ماجرا در فینال فقط به مسی و میامی ختم نمی‌شود؛ آن‌سوی میدان یک سد جدی قرار دارد: ونکوور وایت‌کپس با فرماندهی توماس مولر. تیمی که پلی‌آف را با قدرت پشت سر گذاشت و با پیروزی‌های پرگل، راهی فینال شد. مولر که طی هشت تقابل قبلی فقط دو بار مسی را شکست داده، حالا امیدوار است انتقام شکست‌های سنگین گذشته از جمله ۸-۳، ۳-۰ و ۴-۰ را بگیرد.

میامی به دلیل عملکرد بهتر در فصل عادی میزبان فینال خواهد بود. وایت‌کپس هم پیش از اضافه شدن مولر، دوبار اینتر را در لیگ قهرمانان کونکاکاف شکست داده بود. مولر نیز چندی پیش مسی را بهترین تاریخ دانسته بود و او را بالاتر از رونالدو قرار داد.

با این حال، اگر مولر بتواند میامی را در فینال متوقف کند، پیروزی‌اش نه فقط یک قهرمانی، بلکه یک دستاورد تاریخی خواهد بود. اما فعلاً همه نگاه‌ها به مسی است؛ مردی که حتی در ۳۸ سالگی هم از خلق لحظه‌های بزرگ دست نمی‌کشد و هر بار نشان می‌دهد افسانه‌اش پایان ندارد.