تیم ملی ایران، پیرترین آسیایی جام جهانی!
ایران با ستارههای پا به سن گذاشته، به جام جهانی میرود.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ آمارهای رسمی نشان میدهد ایران با میانگین سنی بالا، یکی از مسنترین تیمهای حاضر در جام جهانی آتی خواهد بود.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ میانگین سنی بالا و اتکای بیشتر به لیگ داخلی برای تیم ملی به یک چالش تبدیل شده است.
آمارهای رسمی منتشر شده پس از قرعهکشی جام جهانی ۲۰۲۶، نکات قابل توجهی را درباره تیم ملی فوتبال ایران آشکار ساخته است. بر اساس این دادهها، تیم ملی کشورمان با میانگین سنی بالا، نه تنها پیرترین تیم قاره آسیا محسوب میشود، بلکه در جمع مسنترین تیمهای حاضر در این رقابتهای جهانی نیز قرار میگیرد.
میانگین سنی بالا؛ چالشی برای آینده؟
بر اساس فهرست بازیکنان تیم ملی ایران در اردوی نوامبر ۲۰۲۵، میانگین سنی بازیکنان بدون احتساب علیرضا جهانبخش و سردار آزمون، رقمی معادل ۲۹.۱ سال به ثبت رسیده است. این آمار، ایران را پس از تیمهایی نظیر پاناما، مراکش، الجزایر و کلمبیا، در جمع مسنترین تیمهای جام جهانی جای میدهد.
در سطح قاره آسیا، این آمار، ایران را به عنوان پیرترین تیم در بین کشورهای شرکتکننده در جام جهانی معرفی میکند. این موضوع میتواند در رقابتهای آتی، بهویژه جام ملتهای ۲۰۲۷، چالشهایی را برای کادر فنی تیم ملی ایجاد کند و نیازمند برنامهریزی دقیق برای جوانگرایی و تزریق خون تازه به تیم است.
تقابل تجربه با جوانی؛ ایران و اروگوئه
در حالی که تیم ملی ایران با میانگین سنی بالا به سمت جام جهانی میرود، در سوی مقابل تیمهایی هستند که با جوانی و انرژی بالا خود را برای این رقابتها آماده میکنند. به عنوان مثال، تیم ملی اروگوئه با میانگین سنی ۲۳.۶ سال، عنوان جوانترین تیم جام جهانی ۲۰۲۶ را به خود اختصاص داده است.
تیمهایی نظیر غنا، اکوادور، آمریکا و نروژ نیز در رده تیمهای جوان قرار دارند. هرچند با بازگشت ستارههای احتمالی، ممکن است میانگین سنی برخی تیمها اندکی افزایش یابد، اما ترکیب کنونی نشان میدهد که ایران همچنان در جمع تیمهای باتجربه این رویداد بزرگ باقی میماند.
کاهش لژیونرها و اتکای بیشتر به لیگ داخلی
نکته قابل توجه دیگری که از این آمارها استخراج شده، کاهش چشمگیر تعداد لژیونرها (بازیکنان شاغل در خارج از کشور) در ترکیب فعلی تیم ملی است. در حالی که در جامهای جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ بدنه اصلی تیم ملی را بازیکنان لژیونر تشکیل میدادند، در فهرست کنونی تنها ۲۸.۶ درصد از بازیکنان، لژیونر هستند.
این تغییر استراتژی نشان میدهد که تیم ملی بیش از گذشته به بازیکنان شاغل در لیگ داخلی متکی است؛ عاملی که میتواند به هماهنگی بیشتر و شناخت عمیقتر بازیکنان از یکدیگر در طول اردوها و تمرینات مشترک کمک کند. این اتکا به بازیکنان داخلی میتواند یک مزیت رقابتی در شرایط فشرده مسابقات ایجاد کند.
وضعیت مطلوب سفر و فرصت حفظ انرژی
از نظر شرایط سفر و جابهجایی در مرحله گروهی جام جهانی، تیم ملی ایران وضعیت نسبتاً مطلوبی دارد. شاگردان امیر قلعهنویی در مجموع مراحل گروهی، مسافتی معادل ۱۵۵۳ کیلومتر را طی خواهند کرد که این فشار کمتری نسبت به تیمهایی مانند بلژیک یا نیوزیلند دارد.
نکته مهمتر این است که انجام دو بازی ابتدایی بدون نیاز به پرواز، فرصتی حیاتی برای حفظ انرژی بازیکنان و جلوگیری از خستگی ناشی از سفرهای طولانیمدت محسوب میشود. این عامل میتواند در آمادگی جسمانی بازیکنان برای دیدارهای حساس گروهی نقش مهمی ایفا کند.
دیدگاههای ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط فوتبال برتر در وب منتشر خواهد شد