تیم پرطرفدار خوزستان سرانجام با شکست در هفته بیست و نهم در فاصله یک هفته مانده به لیگ پایین تر سقوط کرد.

به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، سقوط یک تیم مانند جدایی نابهنگام یا مرگ ناگهانی است. حس غریبی که برای لحظاتی دنیا را برای هواداران یک تیم به پایان می‌رساند. بخصوص اگر تیمی مثل صنعت نفت باشد که امید و عشق مردم یک شهر است، این سقوط سنگین‌تر و دردناک ‌تر خواهد بود.

صنعت نفت آبادان فصل گذشته هم در آستانه سقوط بود اما بعد از حضور عبدالله ویسی و یک تلاش همه جانبه این تیم در دقیقه ۹۰ حضورش در لیگ‌برتر را یک فصل دیگر تمدید کرد.

امسال اما شرایط مثل قبل پیش نرفت. این تیم در طول فصل سه بار مربیانش را تغییر داد امادر نهایت نتیجه آن چیزی بود که اغلب تیمهایی که ثبات فنی ندارندو یا سرمایه‌گذاری کامل و کافی انجام نمی‌دهند به آن می‌رسند:سقوط.

حالا آبادان یک شهر غمگین است، خیلی از جوانها و خردسالان و حتی پیرمردها و پیرزن‌ها چشمشان خیس شده از این اتفاق اما دنیا به پایان نرسیده است.

شاید بخشی از حرف بدبین‌ها درست باشد که می‌گویند عده‌ای از سقوط نفت آبادان خوشحالند چرا که وزارت نفت به تیم‌های لیگ برتری نمی‌تواند کمک کند اما تیم اگر به لیگ یک برود بودجه خواهد داشت.

از طرفی  اما بسیاری از تیم‌های مطرح دنیا، باشگاههایی مثل شالکه که قهرمان اروپا هم شده‌اند تجربه سقوط را دارند و البته دوباره توانسته‌اند خودشان را بازسازی کرده و با قدرت برگردند. برای صنعت نفت آبادان هم می‌تواند اینگونه باشد. هواداران نفت باید اشکهایشان را پاک کرده و به آینده ای بهتر فکر کنند. آنها باید بپذیرند که این ذات فوتبال است و گاهی پیش می‌آید که تیم‌های قدیمی و ریشه‌دار تاس برایشان خوش نمی‌نشیند و اتفاقاتی مانند سقوط می‌افتد.

درواقع سقوط نفت فاجعه نیست چون هرتیمی بزرگ یا کوچک احتمال دارد روزی سقوط کند اما مهم نحوه برخورد با این اتفاق و برنامه‌ریزی منسجم برای بازگشت است. صنعت نفت آبادان یکی از قدیمی‌ترین و پرتماشاگرترین تیم‌های باشگاهی ایران است و فوتبال ایران به حضور چنین تیم‌هایی نیاز دارد. هرچه تعداد تیم‌های با اصالت و پرهوادار در لیگ برتر بیشتر شود سطح جذابیت مسابقات ارتقا پیدا می کند.