اختصاصی/ یکی از زیباترین گل های ایران در تاریخ جام ملت ها را ۲۷ سال پیش مهرداد میناوند به ثمر رساند؛ گلی که نقطه عطفی برای تیم ملی در یکی از بهترین تورنمنت‌هایش بود.

به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، تیم ملی ایران در رقابت‌های جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات یکی از بهترین نمایش‌هایش را داشت و به گمان بسیاری از کارشناسان از جذاب‌ترین تیم های تاریخ فوتبال ایران در این دوره از رقابت ها متولد شد.

اما تیم ملی ایران در این دوره از رقابت های شرایط خاصی داشت. این تیم بعد از یک دوره طولانی ناکامی با مربیانی مانند علی پروین و استانکو پوکله‌پوویچ در رقابت های مختلف آسیایی به محمد مایلی‌کهن، مربی جوان آن زمان فوتبال ایران سپرده شد. او توانست تیم را به مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا برساند، آن هم در حالی که اقدامات جسورانه‌ای در راستای جوانگرایی در تیم ملی انجام داده بود. یکی از این جوانانی که توسط مایلی‌کهن به تیم ملی دعوت شد مهرداد میناوند بود که در آن زمان یک بازیکن بسیار جوان در فوتبال ایران به حساب می آمد.

مهرداد بعد از دعوت به تیم ملی توسط مایلی کهن اولین بازی ملی‌اش را در یک دیدار دوستانه برابر ترکمنستان انجام داد. این بازی دوستانه در تاریخ ۵ آذر ۱۳۷۵ در ورزشگاه آزادی برگزار شد و ایران با یک گل شکست خورد:«آقای مایلی کهن من را در سال ۱۹۹۵ به تیم ملی دعوت کرد.‌ در این بازی برای اولین بار با پیراهن تیم ملی به میدان رفتم و نتوانستم نمایش خوبی داشته باشم. با اینکه سابقه بازی در پرسپولیس مقابل تماشاگران زیاد را داشتم اما در این بازی تحت تاثیر جو بودم. بازی برای تیم ملی واقعا فرق داشت و احساس می کردم زمین آزادی ۲هزار متر است.»

میناوند که به عنوان نفر دوم سمت چپ خط دفاعی به تیم ملی دعوت شده بود به نظر می رسید بعد از آنکه رضا شاهرودی در آستانه پرواز تیم از سوی مایلی کهن کنار گذاشته شد، تبدیل به یار اصلی این پست شود اما سرمربی تیم ملی در اولین بازی برابر عراق او را روی نیمکت نشاند. ایران بازی اول جام ملت ها را به عراق واگذار کرد اما در بازی دوم سرمربی تیم ملی تغییر اساسی در ترکیب ایجاد کرد و میناوند در پیستون چپ به زمین رفت. نیمه اول این بازی که در ورشگاه آل مکتوم دوبی و با حضور دوازده هزار تماشاگر برگزار می شد با تک گل نعیم سعداوی دفاع راست تیم ملی به نفع ایران تمام شد با اینحال هنوز نگرانی هایی زیادی نسبت به تیم ملی وجود داشت تا اینکه در دقیقه ۵۴ جوانی که با شماره ۲۵ در پیستون چپ بازی می کرد با یک حرکت تکنیکی عالی به سمت دروازه تایلند حرکت کرد، یک تغییر جهت پشت هجده قدم و.... بهرام شفیع گزارشگر بازی این لحظه‌های حساس را اینگونه  گزارش کرد:« در این دقایق توپ های هوایی زیادی روی دروازه تایلند ریخته میشه...»

میناوند توپ را از چپ به سمت هجده قدم تایلند می آورد، ناگهان در نزدیکی محوطه جریمه و در مقابل چشمان مدافع تایلند که تمام حواسش به اوست تغییر جهتی ناگهانی به عرض می دهد و در حالی که شفیع انتظارش را ندارد که چنین گلی ببیند، مهرداد با پای راست یک شوت عالی و موج دار به سمت گوشه بالای دروازه شلیک می کند و گل دوم ایران رقم می خورد:« باریکلا به مهرداد میناوند. این یکی از گل های زیبای مسابقات خواهد بود.»

و در حالی که مهرداد از بین بازیکنانی که برای خوشحالی به سمتش رفته اند پیچ و تاب می خورد تا به جایی در نزدیکی خط زمین برسد شفیع می گوید:«دوتا شوت از راه دور....دو بار دروازه تایلند باز میشه»

شماره ۲۵ تیم ملی که تنها یک ماه بعد از این بازی 21 ساله می شد، با آرامشی عجیب آمد کنار خط و جایی که از شانس مقابل زاویه دوربین بود زانو زد و دست‌هایش را به سمت آسمان بلند کرد و شفیع با آن صدای گرم و لحن خاص خودش گفت:«مهرداد....میناوند» 

این گل مهرداد میناوند که ۹۹۳۷ روز از آن می گذرد اعتماد به نفس را به تیم ملی و هوادارانش برگرداند. این گل و حرکت مهرداد جوان که بعد از گل زیبایش نشست و رو به آسمان از خدا تشکر کرد تبدیل به نماد تیم ملی ۱۹۹۶ شد، تیمی که محبوبیتش از استادیوم های ورزشی و تیترهای روزنامه ها فراتر رفته و به تمام خانه های ایرانی نفوذ کرد. لحظه گل مهرداد و خوشحالی ویژه اش مدتها در تیزر و پیش برده های برنامه های ورزشی وجود داشت. این گل به نوعی نقطه عطفی بود برای تولد یکی  از محبوب ترین و موفق ترین نسل های ملی ایران.

*اکنون خالق این گل و گزارشگر بازی هیچکدام در بین ما نیستند. مهرداد میناوند در ۸ بهمن ۱۳۹۹ و بهرام شفیع در ۱۷ مهر ۱۳۹۷ از دنیا رفتند. روحشان شاد و یادشان گرامی.

 گل خاطره‌انگیز مرحوم مهرداد میناوند به تیم ملی تایلند را تماشا کنید