اختصاصی / کره جنوبی در بازی با استرالیا در دور یک چهارم پایانی، مثل اکثر بازی‌هایش در این تورنمنت، در دقایق پایانی توانست به جریان مسابقه برگشته و نتیجه مدنظرش را کسب کند.

به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، شاگردان یورگن کلینزمن در بازی با استرالیا در دقایق پایانی وقت‌های تلف شده توانستند تا با به ثمر رساندن گل مساوی، کار را به وقت‌های اضافه بکشانند و به هر ترتیبی بود جواز صعود به مرحله بعد را به دست بیاورند.

رسیدن به گل‌های دیرهنگام، چیزی است که کره‌ای‌ها در این تورنمنت به آن عادت کرده‌اند و در جدالشان با عربستان سعودی در دور یک هشتم پایانی هم به لطف یک گل لحظه آخری و کشیدن بازی به ضربات پنالتی توانستند مانچو و شاگردانش را ضربه فنی کنند.

به هر ترتیب صعود کره از دور یک هشتم و همچنین مرحله یک چهارم نهایی ، به نوعی دراماتیک، بعید و پرهیجان رقم خورد. در بازی با استرالیا باز هم روند بازی به نحوی بود که کره‌ای‌ها تا یک قدمی حذف از تورنمنت در دومین بازی متوالی پیش رفتند. زمان بر علیه آنها می‌گذشت و آنها با یک گل از حریف قدرتمندشان عقب بودند. وقت‌های تلف شده در حال سپری شدن بود و گل دقیقه ۶+۹۰ هوانگ هی چان، با به تساوی کشیدن بازی، کره را به بازی برگرداند.

در نهایت هم مردی که امیدهای کره‌ای‌ها به ساق‌های او بسته بود، بار دیگر ناجی آنها شد؛ همان بازیکنی که با یک ضربه تماشایی آنها را به دور نیمه نهایی و جدال با اردن فرستاد.

سون هیونگ مین، مرد روزهای سخت

سون هیونگ مین، یک بازیکن حرفه‌ای و تمام عیار است که تسلیم شدن برای او بی‌معناست. سون یک رهبر مثال‌زدنی است و حضورش در زمین به مراتب ارزشمندتر از گل و پاس گل است و این بار هم توانست تا یک بار دیگر تیمش را به پرواز دربیاورد.

کاری که سون برای کره جنوبی انجام می‌دهد را نمی‌توان دست کم گرفت و البته و با در نظرداشتن استعدادها و مهارت‌های فوتبالی‌اش، در این تورنمنت هنوز خود واقعی‌اش را به نمایش نگذاشته و هر دو گل او در این تورنمنت و قبل از بازی جمعه شب مقابل استرالیا، از روی نقطه پنالتی از راه رسیده بود.

پنالتی هوشمندانه

در شرایطی که کره در لبه پرتگاه حذف قرار داشت، سون بار دیگر ظاهر شد و مدافعان استرالیا که او را محاصره کرده بودند، برای مهارش راهی به جز خطا کردن پیش رویشان نمی‌دیدند. سون در محوطه جریمه نقش برزمین شد و همین اعلام ضربه پنالتی، سرنوشت بازی را عوض کرد.  

اما گرفتن این پنالتی هم کار ساده‌ای نبود؛ سون، حس چالش را در میلر بازیکن استرالیا دیده بود و به شکلی کاملا هوشمندانه پایش را پائین آورد تا از توپ محافظت کند و در همان لحظه، کوچکترین برخورد با بازیکن بدشانس استرالیا که دقایقی قبل از آن و با هدف محافظت از گل پیروزی بخش تیمش به زمین آمده بود، کافی بود تا داور نقطه پنالتی را نشان دهد.

البته حرکت سون اصلا تمارض نبود و فقط یک حرکت هوشمندانه از سوی یک بازیکن باتجربه و کلاس جهانی بود که میلر، بازیکن استرالیا هم با سادگی در دام او اسیر شد و راه را برای هوانگ هی چان هموار کرد تا ضربه پنالتی سرنوشت‌سازش در دقیقه۶+۹۰ را وارد دروازه استرالیا کرده و بدین ترتیب کره‌ای‌ها بازی را به وقت‌های اضافه کشاندند.

سه روز قبل از این بازی، کره‌ای‌ها برای صعود به دور یک چهارم پایانی، در بازی با عربستان راه سختی را پیمودند و در نهایت در ضربات پنالتی شاگردان مانچینی را از پیش رو برداشتند و این بار و در مصاف با استرالیا، کار تا ضربات پنالتی پیش نرفت و در سی دقیقه وقت‌های اضافه، آنها به لطف گل دقیقه ۱۰۴ سون هیونگ مین توانستند شاگردان گراهام آرنولد را به زانو در بیاورند.

این در حالی است که سون در دوره قبلی جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۱۹ موفق به گلزنی برای تیمش نشده بود و قبل از آغاز این تورنمنت آمادگی‌اش برای درخشش در قطر را اعلام کرد و کره جنوبی بار دیگر به لطف قابلیت‌های تماشایی فوتبالی او توانست تا آنچه غیرممکن به نظر می‌رسید را ممکن کند.

البته نگرانی‌های زیادی هم در اردوی کره حس می‌شود؛ آنها در جریان این تورنمنت، دائما خود را در حفره‌هایی اسیر می‌بینند که باید برای خروج از آنها تلاش زیادی انجام دهند.

فقط برد است که به چشم می‌آید

زمانی که صحبت از تیم‌هایی به میان می‌آید که به قهرمانی می‌رسند، همیشه جملات کلیشه‌ای متعددی مطرح می‌شوند: " برد و قهرمانی حتی در شرایطی از روزهای اوجت فاصله داری" و یا اینکه : " در نهایت تنها چیزی که مهم است کسب پیروزی و موفقیت است."

البته باید این را هم در نظر داشت که کره در این تورنمنت اصلا ضعیف کار نکرده. آنها دو دیدار مقابل عربستان و استرالیا، رودرروی غول‌های بزرگ فوتبال آسیا صف‌آرایی کرده بودند و فوتبالی استثنایی را به نمایش گذاشتند و تا حدود زیادی بر جریان هر دو بازی تسلط داشتند.

اما اتفاقی که برایشان رخ داد، این بود که در این بازی‌ها از حریفان عقب افتادند؛ هرچند که در نهایت توانستند تا در لحظات پایانی، خودشان را نجات دهند.

از سوی دیگر کره‌ای‌ها ثابت کردند که نباید تا قبل از به صدا درآمدن سوت پایان بازی، ناامید شد و البته این یک پیغام روانی بزرگ با خود به همراه دارد: نمی‌توان کره را شکست داد؛ این چیزی است که در ذهن کره‌ای‌ها و همچنین حریفان آتی آنها حک شده است.

گاهی در دنیای ورزش، با پدیده‌های ناملموس و غیرقابل توضیح روبرو می‌شویم و یکی از این پدیده‌ها این است که وقتی تیمی برای رسیدن به برد و نزدیک شدن به افتخار و قهرمانی مسیری را برای خود هموار می‌کند، این تلاش‌ها به حساب تقدیر و سرنوشت گذاشته می‌شوند.    

تیمی که به دنبال اولین قهرمانی آسیایی‌اش از سال ۱۹۶۰ به بعد است و شاید در برخی از بازی‌ها، مرده و دفن شده به نظر می‌رسید، بارها ثابت کرد که این‌گونه نیست. در مورد کره جنوبی یک حس وجود دارد و آن هم این است که شاید امسال سال کره‌ای‌ها باشد.