اختصاصی/ امروز سرانجام قهرمان هجدهمین دوره جام ملت‌های آسیا مشخص خواهد شد. قهرمانی که از دل جدال تیم‌های ملی اردن و قطر بیرون خواهد آمد.

به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ سرانجام زمان مشخص شدن قهرمانی شد که هیچ‌کس پیش‌بینی‌اش را نمی‌کرد! حالا فوتبال‌دوستان در قاره کهن، برای مشخص شدن قهرمان آسیا باید به تماشای فینالی تماما عربی بین تیم‌های ملی اردن و قطر بنشینند. یک طرف قطر میزبان به عنوان مدافع عنوان قهرمانی و طرف دیگر اردن که شگفتی ساز جام هجدهم لقب گرفته است.

اگر در شروع رقابت‌ها کسی ادعا می‌کرد اردن در دهم فوریه پا روی چمنِ سبز استادیوم لوسیل خواهد گذاشت احتمالا همه مسخره‌اش می‌کردند! هرچند امروز هیچ‌کس شایستگی این تیم برای حضور در فینال را با توجه به نمایش‌های درخشانش رد نمی‌کند. 

تیمی که کسی روی آن حساب نمی‌کرد

اردن نه با فلسفه «بازیکن‌محور» بلکه با فسلفه «تیم» همواره پا به مسابقات گذاشته و هرچند با حضور در مرحله حذفی رقابت‌های جام ملت‌ها چندان غریبه نیست اما نباید فراموش کنید که این تیم در رده سیزدهم آسیا و هشتاد و هفتم جهان قرار داشت و در ۱۰ مسابقه آخرش پیش از شروع جام هجدهم، تنها دو مرتبه موفق به کسب پیروزی شده بود!

به عنوان مثال اردن در یکی از آخرین بازی‌های خود پیش از شروع جام ملت‌های آسیا، مقابل ژاپن به میدان رفت و با نتیجه ۶ - یک در هم کوبیده شد! اما حالا همان ژاپن به خانه برگشته و اردن پا به فینال قطر ۲۰۲۳ گذاشته است!

در بین تمام بازیکنان تیم ملی اردن هم  فقط «موسی التعمری» است که پایش به اروپا باز شده؛ مهاجمی ۲۶ سال با ۱۷۸ سانتی‌متر قد که برای باشگاه مون‌پلیه فرانسه توپ می‌زند. سایر بازیکنان تیم ملی اردن، اکثراً در لیگ داخلی کشور خود مشغول فعالیت هستند؛ لیگی که البته اصلاً نتوانسته از نظر کیفیت و شهرت، به گرد پای لیگ‌های داخلی همسایه‌های خود از جمله عربستان، امارات و حتی لیگ ستارگان قطر برسد.

موج پیشرفت در راه است؟

با تمام این اوصاف، «حسین عموته» سرمربی مراکشی تیم ملی اردن بر این باور است که حضور «جوانمردها» در فینال جام ملت‌های آسیا می‌تواند همه چیز را به نفع این تیم و بازیکنانش تغییر دهد! تغییراتی از جنس باز شدن درهای اروپا به روی تعداد زیادی از بازیکنان تیم ملی اردن و البته افزایش سرمایه‌گذاری‌ها در لیگ داخلی.

البته فراموش نکنید که فوتبال یک بازیِ روی چمن است نه روی کاغذ! فوتبال ورزشی است که نتیجه‌اش با کفش‌ها رقم می‌خورد نه با دسته‌های پلی استیشن!

اردن از اولین مسابقه خود مقابل مالزی و پیروزی قاطع ۴ - صفر، حتی یک لحظه هم به پشت سر خود نگاه نکرده و با همان روحیه کره جنوبی را در مرحله گروهی متوقف و در مرحله حذفی، با دو گل حذف کرد! به همین دلیل است که پیش‌بینی می‌شود در رنکینگ جدید فیفا، آنها حتی بتوانند رتبه خود را حداقل ۱۰ پله بهبود ببخشند. جنگویانی جوانمرد که حالا قهرمان‌های شنل‌پوشِ مردمِ کشورشان به حساب می‌آیند.

مزد شجاعت

برخی بر این باورند که اگر در جدال تیم‌های عراق و اردن، علیرضا فغانی کارت قرمز را مقابل چشمان ایمن حسین به رقص در نمی‌آورد، اردن هیچگاه پایش به این فینال نمی‌رسید اما بیایید واقع‌بین باشیم! ایمن حسین اخراج شد اما اردن بعد از کشاندن کار به تساوی، حتی لحظه‌ای به این فکر نکرد که  عقب بنشیند تا کار به وقت‌های اضافه و ضربات پنالتی بکشد! آنها به تفکرات تاکتیکی مدنظر مربی‌شان تا آخرین ثانیه پایبند بودند و مزد شجاعت‌شان راه هم گرفتند.

فراموش نکنید اردنی‌ها معمولا مالکیت توپ را به رقیب خود واگذار می‌کنند اما از فرصت‌های کم خود، بیشترین بهره را می‌برند. سند اخیر درباره این ادعا، آمار جدال پایانی جدال تیم‌های اردن و کره جنوبی است! اردنی که حالا از همه رقبای خود فقط یک چیز می‌خواهد: «احترام»!

یک برگ برنده مهم!

حالا برخی بر این باورند که اردن به آنچه می‌خواسته، رسیده است! در واقع این افراد معقتدند که اردن حتی در صورت شکست در فینال، باز هم در تاریخ جاودانه خواهد شد. این دیدگاه شاید دقیقاً چیزی باشد که اردن به آن نیاز دارد! اینکه رقیب، اردن را تیمی مدعی قهرمانی نبیند!

اردن عادت کرده مثل یک پلنگ برای رقیب کمین کند، به انتظار غفلتش بنشیند و با به چنگ آوردن فرصت‌های طلایی، شکار را زمین‌گیر کند! برای اجرای این فلسفه، فاکتور کلیدی اینجاست که طرف مقابل خود را مدعی‌تر بداند! همین فاکتور می‌تواند برگ برنده اردن باشد. کسی چه می‌داند؛ شاید جام هجدهم با لقب «جوانمردانِ شگفتی‌ساز» به دل تاریخ برود!