میکل آرتتا در پایان بازی از عملکرد تیمش‌ در این رقابت تمجید کرد.

«حداقل استحقاق یک امتیاز را داشتیم. به بازیکنانم، به نحوه‌ای که بازی کردند و به اینکه تقریباً در تمام جنبه‌ها بر بازی مسلط بودیم، بسیار افتخار می‌کنم. خیلی ناراحت‌کننده است که بازی را نبردیم. ما حتی بهتر از سال گذشته که آن‌ها را شکست دادیم، بازی کردیم. کار را خیلی خوب شروع کردیم، باز هم مسلط بودیم، در زمین آن‌ها بازی کردیم و اجازه ندادیم نفس بکشند. اما در یک صحنهٔ پر آشوب، نبردی رخ داد که آن را باختیم و ناگهان حریف سه مقابل دو در فضا قرار گرفت و آن‌ها در چنین شرایطی کُشنده هستند. بعد از آن، پنج دقیقهٔ ناجور داشتیم و باید از نظر ذهنی دوباره خودمان را پیدا می‌کردیم چون گل خوردن پس از کاری که ما در حال انجام آن بودیم، ناعادلانه بود. اما بعد از آن دوباره بر بازی مسلط شدیم.»

«روی گل ما در موقعیتی پنج مقابل دو بودیم، توپ آن وسط سرگردان بود و در همان لحظه، در عرض یک ثانیه، هالند فرار کرد و آن‌ها به بهترین شکل از فضا استفاده کردند. این نشان دهندهٔ کیفیت‌شان است. موقعیت‌های آن‌ها یکی کرنر بود، دیگری ضدحمله و سومی هم از دست دادن توپ؛ همین. اینکه سیتی را تا این حد محدود کردیم، نیاز به کلاه از سر برداشتن برای بازیکنان دارد.»

«این دیگر در کنترل ما نیست. آن‌ها هر بازی را می‌برند. کار بسیار دشواری خواهد بود اما اگر در همین سطح و مثل بازی امروز مقابل منچسترسیتی بازی کنیم، وضعیت خوبی خواهیم داشت.»

«نمی‌دانم، اما اگر نمی‌توانی ببری، حداقل نباز. ما موقعیتی باورنکردنی برای گلزنی داشتیم اما احساس کلی من این است که می‌خواستم بیشتر از این‌ها بگیریم چون می‌دانم انجام دادن آنچه مقابل آن مربی و آن تیم انجام دادیم، چقدر سخت است. هر تیمی تمام تلاش خود را انجام می‌دهد که نتیجه بگیرد؛ همین و بس.»

«نتیجه خیلی ناراحتم. درست است که گل زدن در دقایق پایانی طعم خاصی دارد اما ایدهٔ من این بود که بازی را ببریم. هر کسی بازی را به شکل متفاوتی تحلیل خواهد کرد. به نظر من، کارهای خیلی زیادی را بسیار خوب انجام دادیم. هر مربی باید بهترین کار را برای بردن بازی انجام دهد. از این موضوع خبر نداشتم، اما من می‌خواستم بازی را ببرم. این مرا خوشحال نمی‌کند، چیزی که امروز می‌خواستم پیروزی در بازی بود.»