حماسهای که جهان را لرزاند؛ روایت تازه از شب تاریخی ملبورن
حماسه ملبورن در هشتم آذر ماه سال ۱۳۷۶ هیچ وقت فراموش نمیشود.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ امروز سالگرد یکی از بهیادماندنیترین روزهای تاریخ فوتبال کشورمان است.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ ۲۸ سال قبل در چنین روزی، تیم ملی ایران به جام جهانی ۱۹۹۸ صعود کرد.
در دیدار برگشت پلیآف صعود به جام جهانی، تیم ملی ایران میهمان استرالیا بود و موفق شد با کسب تساوی ۲ بر ۲ و با قانون گل زده در خانه حریف، به جام جهانی راه پیدا کند.
طوفان استرالیا و دیواری به نام عابدزاده
در نیمه نخست آن دیدار بهیادماندنی، ایران تقریباً هیچگونه مالکیت توپ نداشت و استرالیا با یورشی سنگین میدان را در اختیار گرفته بود. حملات پیاپی حریف با ضربهسرهای خطرناک، شوتهای سهمگین و پاسهای عمقی، لحظهای آرامش برای تیم ایران باقی نمیگذاشت.
اما در میانه این هجوم بیامان، یک نام بیش از همه خودنمایی میکرد: احمدرضا عابدزاده. او یکی پس از دیگری توپهایی را مهار میکرد که تماشاگران استرالیایی را در بهت فرو میبرد. توپهایی که بوی گل میداد، در دستان او متوقف میشد و امید ایران زنده میماند. بهگفته بسیاری از کارشناسان، اگر ایران در آن نیمه گلی دریافت نکرد، تنها یک دلیل داشت؛ ایستادگی عابدزاده.
آغاز کابوس؛ دو گل پیاپی و سکوتی فراگیر
نیمه دوم اما با شوکی بزرگ برای ایران آغاز شد. فشار استرالیا شدت گرفت و در دقیقه ۴۸، «هری کیول» توپ را به تور دروازه ایران چسباند. تنها شش دقیقه بعد، گل دوم هم وارد دروازه شد و نتیجه ۲–۰ روی اسکوربرد نقش بست.
برای بسیاری از مردم ایران در آن لحظه همهچیز تمام شده به نظر میرسید. عدهای اشک میریختند، برخی تلویزیون را خاموش کردند و تعدادی نیز از شدت اضطراب توان تماشای ادامه بازی را نداشتند. اما در زمین، در میان این ناامیدی فراگیر، هنوز جرقهای از باور در دل بازیکنان خاموش نشده بود.
بازگشت از دل تاریکی؛ شروع امید با گل دایی
در دقیقه ۷۱ مسابقه، توپی که کمتر کسی تصور میکرد سرنوشتساز شود، به نقطه آغاز بازگشت ایران تبدیل شد. علی دایی با حرکتی تماشایی از دو بازیکن استرالیا عبور کرد و پاس دقیق او به کریم باقری رسید. باقری ضربه را نواخت و توپ درون دروازه جای گرفت؛ ۲–۱ و ایران دوباره جان گرفت. آن گل همچون شعلهای در دل سرد بازیکنان روشن شد. امید، پس از لحظاتی تاریک، بار دیگر در ملبورن جوانه زد.
لحظه جاودانه؛ دویدن خداداد و فریادی که تاریخی شد
تنها سه دقیقه بعد، معجزهای رخ داد که هنوز پس از سالها در حافظه جمعی مردم زنده است. خداداد عزیزی توپ را گرفت، با سرعتی خیرهکننده از مدافع عبور کرد، دروازهبان را پشت سر گذاشت و ضربه منتج به گلی زد که مسیر فوتبال ایران را تغییر داد.
شبی که یک ملت را متحدتر کرد
۸ آذر ۱۳۷۶، فقط روز صعود ایران به جام جهانی نبود؛ شبی بود که فوتبال نشان داد میتواند قلب یک ملت را کنار هم قرار دهد. حماسه ملبورن سندی است از اشک، شور، جنگیدن و ایمانی که پایانناپذیر بهنظر میرسد. تا زمانی که فوتبال در ایران نفس میکشد، یاد آن شب تاریخی نیز زنده خواهد ماند.
دیدگاههای ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط فوتبال برتر در وب منتشر خواهد شد