به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر ؛ از آن روز تلخ در نیمه‌نهایی جام ملتهای آسیا زمان زیادی گذشته. هواداران امیدوار بودند که شکست مقابل قطر، آغازی باشد برای پوست‌اندازی تیم ملی؛ فرصتی برای جوان‌گرایی، بازسازی و رسیدن به ثبات. اما با گذشت بیش از یک سال، همچنان «در» تیم ملی بر همان پاشنه قدیمی می‌چرخد.
تیم ملی ایران نه‌تنها در ترکیب خود از شجاعت جوان‌گرایی بی‌بهره مانده، بلکه از ثبات تاکتیکی هم خبری نیست. تغییرات مکرر در اغلب خطوط قابل مشاهده است، اما آشفتگی در خط دفاع، بیش از همه به چشم می‌آید.
دیدار دوباره با قطر و تکرار همان اشتباهات تلخ دفاعی، این ضعف ساختاری را بار دیگر به رخ کشید. اگر کادرفنی تیم ملی این مسئله را جدی و دقیق مورد واکاوی قرار ندهد، جام جهانی نه عرصه‌ای برای افتخار، که صحنه‌ای پرآشوب برای فوتبال ایران خواهد بود.
در ۱۳ دیداری که امیر قلعه‌نویی پس از جام ملت‌ها روی نیمکت تیم ملی نشسته، ۶ ترکیب متفاوت در قلب خط دفاعی امتحان شده‌اند؛ آماری که خود گویای نوعی سردرگمی و جست‌وجوی بی‌نتیجه برای یافتن زوجی مطمئن در این منطقه حیاتی است. ثمره این بی‌ثباتی، دریافت ۱۰ گل در همین تعداد بازی بوده؛ آن هم نه برابر قدرت‌های بزرگ، بلکه مقابل تیم‌هایی با خط حمله‌ای نسبتاً متوسط.
بر اساس آمار، «شجاع خلیل‌زاده» مهره ثابت قلعه‌نویی در این بازه بوده و در ۱۱ بازی از ۱۳ بازی اخیر تیم ملی به‌صورت ثابت به میدان رفته. «حسین کنعانی» با ۷ بازی، دیگر مدافع پرتکرار ترکیب است. زوج این دو بازیکن با ۵ بازی در کنار هم، باثبات‌ترین خط دفاعی تیم ملی در دوران پس از جام ملت‌ها را تشکیل داده‌اند؛ جالب‌تر اینکه در ۴ بازی از این ۵ دیدار، تیم ملی دروازه‌اش را بسته نگه داشته. شاید این همان ترکیب از دست‌رفته‌ای باشد که قلعه‌نویی باید برای ثبات، به آن رجوع کند.
در کنار این زوج، ترکیب‌هایی چون «شجاع - نعمتی»، «شجاع - حزباوی»، «کنعانی - حزباوی» و حتی «آقاسی - شجاع» نیز تجربه شده‌اند، اما هیچ‌یک نتوانسته‌اند همان درک متقابل و هماهنگی دفاعی مورد انتظار را فراهم کنند. هرچند در میان این تغییرات، سه کلین‌شیت دیگر هم ثبت شده، اما پراکندگی این موفقیت‌ها، زنگ خطری خاموش را به صدا درمی‌آورد.
در آخرین بازی ملی، زوج «شجاع - آقاسی» که سابقه هم‌بازی بودن در تراکتور را داشتند، نخستین بار کنار هم در ترکیب تیم ملی ظاهر شدند. اما این تجربه، با شکست مقابل قطر و یک گل خورده، پایان یافت. حالا همه چشم به دیدار آینده تیم ملی مقابل کره شمالی دوخته‌اند؛ آیا دوباره شاهد آزمون و خطا در قلب دفاع خواهیم بود؟ یا ژنرال، بالاخره با انتخابی باثبات، این نقطه بحران‌زده را به ساحل آرامش می‌رساند؟
تنها یک چیز روشن است: زمان به سرعت می‌گذرد و جام جهانی، با همه سختی‌هایش، در افق نزدیک می‌شود.
ویرایش تگ ها
تا کنون نظری ثبت نشده است!