اختصاصی/ شرایط تیم ملی فوتبال برزیل در صورت ممنوعیت حضور بازیکنان لژیونر در ترکیب این تیم تغییر زیادی می‌کند.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر؛ برزیل امروز در شرایطی با چهار گل پرو را شکست داد که همه چیز در روزهای اخیر، تحت شعاع خبر احتمال ممنوعیت حضور بازیکنان لژیونر در ترکیب تیم ملی قرار گرفته است.
اینجا برزیل است، خانه اختصاصی فوتبال؛ پس باید رئیس جمهور چنین کشوری باشید که استعدادها را فقط در ساق مردم کشورتان ببینید، به خصوص آن‌هایی که هرگز این سرزمین را به یک مقصد دورتر ترک نکرده‌‌اند؛ با این دید شاید حق داشته باشید اگر اظهار نظرتان در مورد تیم ملی کشور این‌گونه باشد: «بازیکنان خوب برزیلی خارج از برزیل بازی نمی‌کنند. آن‌هایی که خارج از کشور بازی می‌کنند، از بازیکنان لیگ داخلی برزیل بهتر نیستند. در داخل برزیل بازیکنان باکیفیتی داریم، فقط باید به آنها فرصت حضور در سلسائو را بدهیم.»
این اظهارنظر جنجالی که اخیراً توسط لولا داسیلوا رئیس جمهور برزیل مطرح شده موجی از نظرات مختلف را از درون برزیل گرفته تا سایر نقاط جهان با خود به همراه داشته و بسیاری از طرفداران فوتبال و ستاره‌های این رشته ورزشی، در خصوص این پیشنهاد موضع گرفته‌اند. طمع بهره بردن از سرمایه‌هایی که در کشور باقی مانده‌اند، برای رئیس جمهور برزیل یک بازخورد طبیعی محسوب می‌شود. رگ و ریشه برزیل با فوتبال عجین و خون «ژوگوبونیتو»، دریبل کردن، فوتبال زیبا، قهرمانی در میادین بزرگ، گلزنی، پشت سر گذاشتن دروازه‌بان‌ها و موفقیت در مستطیل سبز در آن جاری شده است.
اگر چه ایده لولا داسیلوا منطقی به نظر نمی‌رسد و خط زدن نام ستاره‌های شاغل در سایر لیگ‌ها منجر به عقب افتادن تیم ملی برزیل از رقابت‌های پیش رو می‌شود اما بررسی سلسائو مبتنی بر نظر رئیس جمهور این کشور خالی از لطف نخواهد بود. این بررسی دست کم می‌تواند چندین ستاره دیگر از سرزمین فوتبالی برزیل را مطرح و به جهان معرفی کند. فراموش نکنید که پله یکی از برترین بازیکنان تمام دوران‌ها هرگز در اروپا بازی نکرد و تنها در دو سال پایانی دوران حرفه‌ای خود برزیل را به مقصد آمریکا ترک کرد.
با این حال تصور برزیل در سال ۲۰۲۴ بدون لژیونرهایش شدنی نیست. نه لیورپول می‌تواند از آلیسون بکر دل بکند و نه پپ و منچسترسیتی قادرند دنیای بدون ادرسون را تصور کنند. ۲ قدرت برتر لیگ انگلیس یکی از دغدغه‌های اصلی تیم‌هایشان برای رسیدن به عناوین را با نام‌های بزرگ برزیلی درون چارچوب دروازه برطرف کرده‌اند. وقتی آلیسون درون دروازه است، شاید حتی بتوانید روی گلزنی این دروازه‌بان در دقایق پایانی یک بازی حساس هم حساب کنید و زمانی که ادرسون درون چارچوب قرار می‌گیرد، مهم نیست چه اشتباهی از او سر می‌زند، او می‌تواند اشتباهش را با یک واکنش درخشان جبران کند و همه معادلات را به سود تیمش تغییر دهد.
برزیل اگر بخواهد قید ستاره‌های شاغل در لیگ‌های خارجی را بزند، باید ادرسون و آلیسون را کنار بگذارد و این شاید بزرگ‌ترین ضایعه شرایط جدید این تیم نام بگیرد. بدون این ۲ سنگربان بزرگ فوتبال دنیا، برزیلی‌ها «وورتون» از پالمیراس و ژائو پائولو از سانتوس را در ترکیب خواهند داشت. «متیوس کانیا» از فلامینگو هم به عنوان یک استعداد جوان مورد توجه خواهد بود؛ نام‌هایی که البته هیچ کدامشان زرق و برق و اطمینان خاطر حضور ادرسون و آلیسون را ندارند، به همین دلیل شاید پر بیراه نباشد اگر بگوییم اولین ترکش کنار گذاشتن بازیکنان لژیونر برای تیم ملی برزیل، دروازه این تیم را هدف قرار می‌دهد.
البته در سایر پست‌ها مانند دفاع هم لژیونرها جزو برترین بازیکنان جهان محسوب می‌شوند. رئال مادرید به دنبال خرید گابریل ماگالایش از آرسنال است و آرسنالی‌ها هم خوشحال از اینکه ستاره آماده خط دفاعیشان یک هوادار قدیمی باشگاه به شمار می‌رود و درگیر اغوای بازی در برنابئو نخواهد شد. این یعنی به دست آوردن گابریل و از دست دادن این بازیکن به ترتیب برای تیم‌های فوتبال دنیا، رویا و کابوس می‌شود و این در شرایطی است که این گزاره را در مورد بزرگ‌ترین تیم‌های فوتبال جهان ارائه می‌کنیم. برمر در یووه تبدیل به مهره مهمی برای تیاگو موتا شده، ادر میلیتائو یکی از مورد اعتمادترین مردان کارلتو در رئال مادرید است، برالدو در پاریس در کنار مارکینیوش باتجربه و مستحکم می‌درخشد و در مجموع خط دفاع برزیل با بهترین مهره‌های ممکن، در تمام نقاط قاره سبز پراکنده هستند.
کنار گذاشتن این پراکندگی جذاب و تمرکز روی مهره‌های شاغل در کشور برزیل تنزلی به اندازه ثابت شدن بازیکنی در حد فابریسیو برونو به جای گابریل را به همراه خواهد داشت. مدافع ۲۸ ساله فلامینگو فقط ۲ بازی ملی در کارنامه دارد و انتخاب آخر سرمربی سلسائو در پست مدافع میانی به شمار می‌رود. ویتو ریس ۱۸ ساله از پالمیراس هم پدیده این خط دفاعی خواهد بود؛ چهره‌ای که هنوز تراش نخورده و صیقل داده نشده و بدون تردید بازی دادن به او در رقابت‌های بزرگ بین‌المللی خسارت شدیدی برای تیمش به همراه دارد. حتی کایکی آلمیدا ۱۹ ساله هم به واتفورد پیوسته و برزیل در پست دفاع میانی اغلب پدیده‌های ترکیبش را هم در اروپا می‌بیند.
از دست دادن ستاره‌های شاغل در قاره سبز برای تیم ملی برزیل نه فقط یک عقبگرد برای مسیر این تیم، بلکه یک زخم کاری و بدون مداوا به نظر می‌رسد. آنها با این تصمیم در دفاع خلع سلاح می‌شوند و دروازه این تیم مورد هجوم خطرات زیادی قرار می‌گیرد. تصمیم رئیس جمهور کشور برزیل برای تیم ملی در همین نقطه از زمین به بن‌بست می‌خورد و سلسائو بدون میلیتائو، گابریل و برمر کاری سخت و مأموریتی شاید غیر ممکن برای حراست از دروازه‌اش خواهد داشت.
در جناحین دفاع هم شرایط چندان بهتر نیست و سرمربی برزیل باید به جای کارلوس آگوستو از اینتر و ابنر از لیون، الکس تِیِس و شاید آرانا از اتلتیکو مینیرو را در ترکیبش قرار دهد. البته تِیِس همین حالا هم پیراهن تیم ملی را به تن می‌کند اما پیدا کردن جانشین برای او از لیگ برزیل کار آسانی به نظر نمی‌رسد. در دفاع راست هم باید قید وندرسون آماده و در حال رشد شاغل در لیگ فرانسه را بزنند و به وسلی ۲۱ ساله از فلامینگو روی بیاورند. برزیل بدون مهره‌های اروپایی بی‌دفاع‌ترین حالت ممکنش را خواهد دید و از دست دادن بازیکنان شاغل در قاره سبز شاید به نتایج دردناکی برای این تیم منجر شود.
از دست دادن مهره‌هایی مثل برونو گیمارش، داگلاس لوئیس، لوکاس پاکتا و ادرسون نتیجه‌ای نگران کننده برای تیم ملی برزیل در صورت خط زدن هافبک‌های لژیونر برای سلسائو خواهد بود. در نگاه اول و با حضور بازیکنانی مثل رافائل ویگا از پالمیراس و ژرسون از فلامینگو، اوضاع خط میانی برزیل بسیار بحرانی به نظر می‌رسد و یقیناً، نداشتن بازیکنان شاغل در اروپا سرمربی برزیل را در خط میانی دچار دردسر بزرگی می‌کند.
این کشور مهد استعدادهای فوتبال است و چندان دور از ذهن نیست ستاره‌های جوان لیگ برزیل بتوانند خیلی زود جای بزرگان حاضر در خط میانی را پر کنند. لوران ۱۸ ساله و برنو بیدون ۱۹ ساله آماده کسب فرصت و نشان دادن ظرفیت‌های خودشان برای بازی در بالاترین سطح هستند. این ۲ ستاره همین حالا هم از گزینه‌های تیم‌های مطرح اروپایی برای خرید در پنجره‌های نقل و انتقالاتی به شمار می‌روند و بعید نیست بتوانند به سرعت جانشین مهره‌های برجسته کنونی شوند.
کنار گذاشتن ستاره‌های شاغل در قاره سبز در خط میانی برای تیم ملی برزیل بدون خسارت نیست اما اوضاع در این قسمت از ترکیب از خط دفاعی بهتر به نظر می‌رسد. شاید اگر برزیل واقعا بخواهد به ستاره‌های شاغل در لیگ داخلی‌اش در تیم ملی فرصت بدهد، باید از میانه زمین و با جایگزین کردن هافبک‌ها کارش را شروع کند. سلسائو همواره در حال ارائه بازیکنان جدید و مستعد در این قسمت از زمین است و احتمالاً می‌تواند با وجود خط زدن لژیونرها هم کارش را در خط میانی پیش ببرد.
برای کشوری که به عنوان بزرگ‌ترین صادر کننده بازیکن فوتبال به اقصی نقاط دنیا به شمار می‌رود، تمرکز این صادرات روی مهره‌های خط حمله قرار گرفته و برزیلی‌های مستعد در فاز هجومی، حتی در نوجوانی توسط تیم‌های مطرح قاره سبز شکار می‌شوند. آنها حتی «اندریک» را هم به رئال مادرید داده‌اند و در صورت عملی کردن ایده رئیس جمهور باید علاوه بر اندریک قید وینیسیوس جونیور، رودریگو، گابریل مارتینلی، گابریل ژسوس، ساوینیو، ریچارلیسون و نیمار را هم بزنند. کنار گذاشتن هر کدام از این بازیکنان برای سرمربی تیم ملی برزیل یک تیتر بزرگ و خبرساز و پر از فشار خواهد بود و از دست دادن همه آنها شمایل برزیل را از تیمی مستعد قهرمانیِ عناوین به مجموعه‌ای برای نباختن در بازی‌های بزرگ تغییر خواهد داد.
پدرو از فلامینگو در کنار استوائو ۱۷ ساله از پالمیراس و لوئیس هنریکه از بوتافوگو، با هیچ متر و معیاری قادر نیستند در نقش وینیسیوس و رودریگو ظاهر شوند. برزیل با از دست دادن مهره‌های شاغل در سایر نقاط دنیا در خط حمله فقط افت را تجربه نخواهد کرد و شاید کارش به سقوط آزاد هم بینجامد.
هر چقدر هم در لیست مهاجمان برزیلی لیگ این کشور جستجو کنیم، باز هم نامی شایسته بازی برای قهرمان ۵ دوره جام‌های جهانی و آرزومند بردن ششمین قهرمانی جهان پیدا نمی‌کنیم، به همین دلیل تصمیم رئیس جمهور برزیل خط حمله‌ی تیم ملی کشورش را سال‌ها عقب می‌اندازد.
فوتبال در این سرزمین فقط یک ورزش نیست. اینجا به مستطیل سبز به چشم یک پروژه بزرگ اقتصادی، یک برند ملی و میدانی برای رشد و توسعه نگاه می‌کنند. برزیل بزرگ‌ترین صادر کننده فوتبالیست به نقاط مختلف دنیاست و با ایده رئیس جمهور این کشور، چنین درآمد سرشاری را از دست خواهد داد. ستاره‌های مستعد رشد و ترقی قید رفتن از کشور و ارزآوری مستقیم در بستر فوتبال را می‌زنند و شاید برزیلی‌ها با این تئوری خام و نسنجیده‌ی لولا داسیلوا دچار خلأ اقتصادی بزرگی شوند. در حقیقت باید اعتراف کرد کنار گذاشتن لژیونرها از تیم ملی برزیل فقط خسارات فنی برای این تیم نخواهد داشت و ضرر اقتصادی بزرگی به این کشور وارد می‌کند.
او همچنان با لباس مبدل در کوچه‌های کشورش گام بر می‌دارد. شاید زمزمه‌های مخالفت مردم را بشنود و شاید فشار را به خاطر ایده‌ای که مطرح کرده احساس کند اما بیایید به لولا داسیلوا در مورد تئوری خامش کمی هم حق بدهیم. او در پس ذهنش و با هر بار درخشش کودکان و نوجوانان، تصویری از پله، رونالدو نازاریو، ریوالدو، کاکا و رونالدینیو را می‌بیند.
در برزیل موفقیت تیم ملی این کشور یک دستاورد برای هر گروه سیاسی روی کار به شمار می‌رود و فوتبال جزو مواردی است که رئیس جمهور باید برای پیشرفت و موفقیت آن برنامه ویژه‌ای داشته باشد. «سلسائو»، قبراقی گذشته را ندارد و باید به لولا داسیلوا حق بدهیم در این استیصال و فشار برای نتایج تیم ملی و با مشاهده استعداد جوانان کشورش به فکر رقم زدن چنین تغییری بیفتد اما این تغییر ممکن است ابعاد ورزشی، اقتصادی و فرهنگی برزیل را تحت شعاع قرار دهد و به قیمت افت برزیل در تمام این عرصه‌ها تمام شود.
تا کنون نظری ثبت نشده است!