اختصاصی / خسوس کاساس گارسیا، سرمربی اسپانیایی تیم ملی عراق در گفتگو با مارکا به بررسی دوران حضورش در این کشور پرداخته است.
به گزارش سایت رسمی فوتبال برتر، در آستانه دیدار دوم تیم ملی عراق در مرحله گروهی جام ملتهای آسیا مقابل ژاپن، خسوس کاساس گارسیا، سرمربی اسپانیایی عراق در گفتگویی با روزنامه مارکا شرکت کرده و به تحلیل فوتبال در قاره کهن و ماجراجویی فوتبالی‌اش در عراق پرداخته است. بخش‌هایی از این گفتگوی جذاب را با هم می‌خوانیم:
*این چالش جدید را چطور می‌بینید؟
جام ملتهای آسیا هیجان‌انگیز است. این پربازخوردترین تورنمنت در آسیاست. ما از نظر کسب نتایج، سال خوبی داشتیم و همین انگیزه‌های ما را برای یک جمع‌بندی مثبت بالا برده؛ ولی کار بسیار سخت است. ما در مرحله رشد هستیم و در هر حال با تیم‌هایی مثل ژاپن و کره فاصله زیادی داریم.
*ولی شگفتی همیشه ممکن است رخ دهد
من همیشه به بازیکنانم می‌گویم که همیشه شانس وجود دارد. ما برای گشت و گذار به قطر نیامده‌ایم. همیشه می‌توان شگفتی‌ساز شد؛ مثل مراکش در جام‌جهانی اخیر. باید ۲۰۰% آماده باشیم، چون با ۱۰۰% توان کار سخت است که بتوان به فینال رسید یا جام را فتح کرد؛ البته حتی با ۲۰۰% هم کار سختی داریم.
*کدام سرمربیان الگوی فوتبالی‌ات بوده‌اند؟
دوره‌های مختلفی داشتم. وقتی کارم را شروع کردم، طرفدار رافا بنیتس بودم؛ آن موقع حسابی سرمربی محبوبی بود و ایده‌های کاملا متفاوتی داشت ولی بعد ایده‌هایم تغییر کردند. سرمربیانی مثل گواردیولا یا اونای امری را خیلی دوست دارم. اونای یک سرمربی تراز اول است و در همه زمینه‌ها، دفاعی، تهاجمی و ضربات ایستگاهی ایده‌های جذابی دارد.
* زندگی در کشوری مثل عراق چطور است؟ تیم ملی، همه را دور هم جمع می‌کند. نه؟
واقعیت این است که فوتبال همه را متحد می‌کند. فوتبال در عراق، یک شور و حال عجیبی دارد. اصلا انتظارش را نداشتم ولی عراق یک کشور کاملا فوتبالی است. آنها با هیجان خاصی فوتبال و لیگ اسپانیا را دنبال می‌کنند.
*استعدادیابی بازیکنان در عراق چطور است؟
سخت‌ترین کار، دنبال کردن بازی‌های بازیکنانی است که در ایران بازی می‌کنند؛ چون اطلاعات کمی درباره‌شان وجود دارد. درباره بازیکنانی که در لیگ عراق بازی می‌کنند، می‌توان بازی‌هایشان را از نزدیک و یا از طریق تلویزیون تماشا و عملکردشان را تحلیل کرد. بازیکنان دیگری هم در سوئد، قطر و تایلند هستند که از طریق پلت‌فرم‌های دیجیتال می‌توانیم عملکرد آنها را زیر نظر بگیریم.
*بزرگترین شوک فرهنگی‌ای که در عراق با آن روبرو شدی چه بود؟
طبیعتا در زندگی روزمره فرهنگ‌ها کاملا متفاوت هستند؛ غذاها متفاوت است. نمی‌توان دعوت کسی را رد کرد؛ چون ممکن است بی‌تربیتی تعبیر شود. عادت‌های غذایی هم متفاوت هستند. از نظر ورزشی هم همینطور است.
* در عراق زندگی می‌کنی یا در رفت و آمدی؟
در عراق زندگی می‌کنم ولی خانواده‌ام در اسپانیا هستند و هر زمان که فرصت کنیم همدیگر را می‌بینیم. به عنوان سرمربی تیم، مجبور هستی که این‌گونه زندگی کنی. امسال در بلژیک، قطر، سوئد و جام‌جهانی زیر۲۰ سال در آرژانتین بودم. گاهی مجبوری تا برای تماشای بازی شاگردانت، سفر کنی.
*مشکلات زندگی در عراق چیست؟
جدای از بحران ترافیک، زندگی کاملا معمولی است. هرروز بیرون می‌رویم، به مراکز خرید و باشگاه و رستوران می‌رویم.
*چطور با شاگردانت ارتباط می گیری؟
به زبان انگلیسی و مترجمم حرف‌هایم را به عربی ترجمه می‌کند.
* زمانی که هدایت عراق را در دست گرفتی، چه اهدافی تعریف کردید؟
چالش و هدف ما مشخص است : رسیدن به جام‌جهانی ۲۰۲۶. در این مسیر تورنمنت‌های متعددی در مسیرمان قرار می‌گیرد. شاید هدف رسیدن به جام‌جهانی در دسترس‌تر باشد. مسیر برای رسیدن به جام‌جهانی ۲۰۲۶ هموارتر است و شاید این کار ساده‌تر از قهرمانی در جام ملتهای آسیا باشد.
* از ماجراجویی زندگی در عراق بگو
ما در عراق امکانات خوبی داریم. یک روز در هتل مشغول گشت و گذار بودیم که چند نیروی نظامی مسلح را در اختیار ما قرار دادند و آنها زمانی که ما را شناختند، از ما خواستند تا با هم عکس یادگاری بگیریم و پول تاکسی‌مان را حساب کردند. بعد از قهرمانی در جام خلیج‌فارس، چند ماهی هیچ جا از ما پول نمی‌گرفتند و به لطف همین قهرمانی با ما مثل پادشاهان رفتار می‌کردند.
* و از اتفاقات جالبی که در این مدت تجربه کردی
یک بار بازیکنان را به اردوی تیم دعوت کردیم و تعدادی نیامدند. یکی گفت که زانویش درد می‌کند و برای همین نیامده؛ این در اردوی تیم ملی قابل تصور نیست؛ چون باید بیایی و دکتر تیم تو را ویزیت کند. دیگری در اواسط اردو گفت که می‌خواهد برود و نامزدش را ببیند... اتفاقاتی که حسابی تو را متعجب می‌کنند. ولی حالا دیگر ما یک تیم جدی هستیم؛ اوایل مثل یک تیم محلی و کوچه و خیابان بودیم. آن اوایل حتی سر نان هم مشکل داشتیم. در روزهای اول، نان را در سینی می‌آوردند و ناگهان نان‌ها غیب می‌شدند. هر بازیکن دو یا سه تا نان برمی‌داشت. از نظر فوتبالی هم کمی کار سخت بود تا آنها را با شرایط تطبیق دهیم
*چطور توانستی اینقدر سریع با شرایط تطبیق پیدا کنی؟
کار سختی داشتیم تا بتوانیم بهترین تیم ملی ممکن را تدارک ببینیم و نظم را حاکم کنیم. در کمتر از یک ماه، حدود هزار بازی تماشا کردیم. این تیمی که الان می‌بینید، نتیجه کار و تلاش بسیار زیادی است.
غزال زیاری
تا کنون نظری ثبت نشده است!